Ruhların Melodisi

4. Bölüm

Keyifli okumalar

__________

Farklı bir hayat... korkunç gözüküyor ama bir o kadar da ilginç. Sadece filmlerde ve kitaplarda gördüğüm şeyler gerçekti.

Bu evren gerçekti , bu güçler benimdi.

Pencere kenarındaki koltuğa oturmuş elimde adını bilmediğim bir içecek tutuyordum . Ev arkadaşım olduğunu öğrendiğim kız bana bu içeceği çok seveceğimi söylemişti ve evet, sevmiştim. Kirazlı bir tadı vardı. Şekeri olması gereken kadardı. Krema tadı da hafiften geliyordu , güzel bir aroması vardı.

Ne çabuk alışmıştım buraya. Sanki hep buraya aitmiş gibi hissediyordum. Sanki ruhum yıllar önce buraya kendini hapsetmişti.

Hissediyordum, ruhum buraya aitti. İçimde algılayamadığım güçler vardı. Korkunç bir denizin ortasında yalnız başıma kalmıştım sanki. Ne olacağını bilmeden bekliyordum.

Belki ölümü, belki yaşamı...

Kapı çaldığında irkildim ve kapıya doğru döndüm. Adınin Lamia olduğunu öğrendiğim bu güzel kız benim ev arkadaşım olmalıydı.

Ev demiştim hemen buraya. Halbuki bir yere ev demek benim için fazla zordu. Ev, sıcak hissettiğin yerdi. Ben şu ana kadar hiç sıcak hissedememiştim. Ya da huzurlu.

Lamia gülümseyerek "gelebilir miyim?," diye sorduğunda başımla onu onayladım .
Lamia karşımdaki koltuğa oturdu. Samimi birine benziyordu. Önyargılı yaklaşmak istemiyordum.

" Kırlangıçına bir isim verdin mi bakalım ? "
dediğinde ilk başta ne demek istediğini anlamadım ama hemen sonra aklıma sözümü dinleyen o kırlangıç geldi.

" Nerde olduğunu bilmiyorum bile ."

Söylediğim bu şeye güldü ve başını salladı.

"Onun nerede olduğunu kolayca anlayabilirsin , Tek yapman gereken şey onu hissetmek . "

Dediklerinden hiç bir şey anlamamıştım. Kuşu mu hissetmem gerekiyordu yani? Bunu nasıl yapacağıma dair en ufak bir fikrim bile yoktu.

"Senin tüm hayvanlarla özel bir bağın var Amber. O hayvanlar senin kontrolün altında. Şimdi gözlerini kapat ve hisset. Anlayacaksın ." dediğinde birkaç kez göz kırpıştırdım ne demek istediğini anlamaya çalışarak.

Gözlerimi kapattım ve hissetmeye çalıştım.

Hissettiğim şey koca bir boşluktu. Belki de ben hayvanları falan kontrol edemiyordum. Yanılmış olmalılardı. Ama tam o an içimde kanatlanan bir şey hissettim sanki.

O an canlandı gözlerimin önünde. Kırlangıçı görmemle şaşkınlığa uğradım. Çok hızlı bir şekilde uçuyordu. Ama tam o sırada arkasında bir kartalın olduğunu görmemle gözlerimi açtım.

" O , tehlikede ! "

" O zaman ona yardım et ."

" İyi de nasıl yapacağım bunu ? " dedim. Sesim haddinden fazla çıkıyordu istemsizce. Sesimi düzene sokmaya çalışıyordum.

"Tüm hayvanları sen kontrol ediyorsun Amber, bunu unutma. Tek bi lafına bakar."

Gözlerimi tekrar kapattım. Sakin kalmaya çalışarak ne diyeceğimi düşündüm.

" Onun peşinden uçmayı bırak . " dedim kartala. Aklıma başka bir şey gelmemişti çünkü. Ama işe yaramış olmalıydı ki kartal bir anda yön değiştirdi.

" Yanıma gel küçük kuş ."

Gözlerimi açtım ve bana bakıp gülümseyen Lamiaya bende gülümsedim.