ရှောင်လုကြောက်သောဒုံးကျဥ်

♥️EP 5♥️

"ရှက်မနေပါနဲ့ Sehunရာ ဟိုမှာမင်းမိန်းမမဟုတ်ဘူးလား"

ကျွန်တော်Kaiပြတဲ့‌နေရာကြည့်လိုက်တော့

"ချီးးးးးးအဲဒါငါ့အတွင်းရေးမှူးကွးးးသူ့မှာအခက်အခဲရှိနေလို့အိမ်မှာနေဖို့ခေါ်လာတာကွ..."

"အော်.....မင်းအတွေးရေးမှူးလား ကြည့်ရတာအသက်ရောပြည့်ပါ့မလားကွာ...လူကောင်ကသေးသေးလေးနဲ့"

"သူ့အသက်ကငါ့ထက်တောင်ကြီးသေးတယ်ကွ...."

#ဟင်း#

ကျွန်တော်‌ပြောလည်းအပြာသက်ပြင်းလည်းချမိတယ်......

"အဲဆိုမင်းအကောင်ပေါက်လည်းငါ့အတွင်းရေးမှူး
Sooလေးလိုပေါ့ကွာ ဟားးးဟားဟားးးး"

"ဘာ‌ပြောတယ်"

အပြင်ကနေအသံဘဲ့ကြားရပီးလူပေါ်မလာတော့
ကျွန်တော်တောင်လန့်သွားတယ်

Kaiမျက်နှာကိုတချက်ပြန်ကြည့်လိုက်တော့ကြောက်လွန်းလို့ ဘယ်ပြေးပုန်းရမှန်းမသိတဲ့ မျက်နှာကြီးနဲ့

"ခများကြီးကိုကျွန်တော်ဘာပြောထားလည်း
ကျွန်တော့်ကိုSooလေးလို့မခေါ်နဲ့လို့
‌‌ေပြာထားတယ်လေ......Sooလေးဆိုတာ
ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းးးးးဟင်....."

kaiအတွင်းရေးမှူးကစကားတောင်ဆုံးအောင်မ‌ေြပာဘဲ ကျွန်တော့်Xiao Luဆီပြေးသွားတော့
ကျွန်တောင်‌ကြောင်သွားတယ်....

"Han ငယ်လေး မင်းကိုငါအရမ်းသတိရနေတာကွ"

သူကပြောလည်းပြောရင်းXiao Luလေးကိုပြေးဖက်တော့ ဘဝင်မကျ......

"Sooလေးရာ ငါလည်းမင်းတို့ကိုသတိရနေတာပါကွာ"

"မင်းကသတိရတယ်လို့သာ ပြောတာ ငါတို့ကိုအဆတ်အသွယ်တောင်မလုပ်ဘူး ဟွန့်....."

Sooလေးက‌ ပြောလည်းပြောရင်းမျက်ရည်တေကလည်းကျလာတော့
ကျွန်တော်ကသူ့ကိုပြန်ဖက်လိုက်ပီ...

"Sooလေးကလည်း ကလေးလည်းဟုတ်ဘဲနဲ့ မငိုနဲ့နော် ငါမင်းတို့ကိုအဆတ်အသွယ်မလုပ်ဘူးဆိုတာက ငါဟိုတလောကမှဖုန်းဝယ်လိုက်တာကွ ......
အဲတာကြောင့်မို့လို့ပါကွာ...မငိုနဲ့ နော်...နော်....."