"အင့် ကျွတ်ကျွတ်"
ဂျီမင်တယောက်မနေ့ကဖျားတဲ့အရှိန်ကြောင့်မအီမသာဖြစ်နေတယ်
"အာမိုချီလုံးနိုးပီလား"
အသံလာရာကိုကြည့်လိုက်တော့ကိုကို
*ဟမ်ကိုကိုကငါ့အခန်းဘယ်လိုအော်ငါဖျားနေလို့အိပ်ပေးတာပဲ*
"နေလို့မကောင်းသေးဘူးလားမိုချီ"
ဂျီမင့်နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီးကိုယ်ပူစမ်းကာပြောလာတဲ့ယွန်းဂီ
"ကောင်းပါတယ်ကိုကိုရနည်းနည်းတော့ညောင်းနေတယ်ဟီးဟီး"
"အာရီဂူးလာမျက်နှာသစ်ရအောင်"
ချစ်ဖို့ကောင်းစွာပြောနေတဲ့မိုချီ့ကိုထူပီးရေချိုးဖို့ပြင်ခိုင်းရတယ်
"ဟုတ်ဟုတ်"
"ကိုကိုရေနွေးစပ်ပေးထားတယ် ပီးရင်အောက်ဆင်းလာမနက်စာစားပြီးဆေးသောက်ရမယ် မကြာစေနဲ့နော်ရေချိုးတာအဝတ်ထုတ်ထားပေးတယ်ကြားလားမိုချီ"
ပါးစပ်ကနေလည်းတတွတ်တွတ်ပြောကာလက်ကနေလည်းတခုပီးတခုလုပ်ပေးနေတဲ့ယွန်းဂီ
ဂျီမင်မှာတော့သူ့ကိုကိုကြည့်ကာရီနေမိတယ်တကယ်ပဲအဖိုးကြီးကျလို့
"ဟောဘာရီနေတာလည်းကလေးပေါက်ရေသွားချိုးဆို"
"ရက်စ် ဆာ သွားချိုးပါတော့မယ်"
အလေးပြုတဲ့ပုံစံလုပ်သွားကာစပ်ဖြီးဖြီးနဲ့ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတဲ့ဂျီမင်ပါလေ
*ဒီကလေးအသက်သာကြီးတာလူမကြီးလာဘူးပဲဟဟ*
ဂျီမင့်အဝတ်ကိုထုတ်ပေးရင်းစိတ်ထဲကကြိတ်ခွီးနေတဲ့ယွန်ဂီ
ပြီးတော့သူလည်းအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာခဲ့တော့တယ်
'မင်ယွန်းဂီဆိုတာဂျီမင်ရဲ့ငယ်ငယ်ကတည်းကအိမ်နီးချင်းအကို
ဂျီမင်ငယ်ငယ်လေးကတည်းကထိန်းလာတာမို့ညီအကိုအရင်းတွေလိုဖြစ်နေခဲ့တာ ဒါကြောင့်မို့လည်းဂျီမင်ကသူ့စကားကိုနားထောင်တာပေါ့
နေမကောင်းဖြစ်တိုင်းအနားမှာအမြဲရှိနေတတ်တာမို့ဒီလိုမျိုးလုပ်ေပးတာကအကျင့်လိုဖြစ်နေတာဟိုဆော့နဲ့ကလည်းဂျီမင့်သူငယ်ချင်းဆိုတော့ တပူးတွဲတွဲနေရင်းနဲ့ သုံးယောက်သားရင်းနှီးလာကြတာ
ကိုကိုလို့ခေါ်ကြတာလည်းကိုယ်ကသူတို့ထက်နှစ်နှစ်ကြီးတာမို့ခေါ်ကြတာ ခုကအဖေ့လုပ်ငန်းတွေကြောင့်ဂျပန်ကိုငါးနှစ်လောက်သွားလိုက်ရတာ မထင်ထားဘူးဒီကလေးနှစ်ယောက်ဒီပုံစံလေးပဲရှိနေမယ်လို့ အဟမ်းပီးတော့သူတို့သူငယ်ချင်းနာမီဆိုတဲ့တယောက်ရဲ့တူတွေနဲ့ကလေးနှစ်ယောက်ကိုစောင့်ကြည့်ချင်လို့လည်းပါတယ်ဟဲဟဲ'
VOUS LISEZ
Our husbands is our aunt friends
Fanfictionရား!!!! ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း မလွှတ်နိုင်ပါဘူး အသဲကလည်း လွှတ်ဝူး မင်းလည်းလွှတ်စမ်း ဘာလို့လွှတ်ရမှာအသက်ကလည်း လွှတ်ပါဝူး အား!!!ကင်နာမီ နင့်တူတွေလာခေါ်စမ်း!!! ခနလောက်သည်းခံလိုက်ပါသူငယ်ချင်းလေးတို့ရယ်
