karanlığın çocukları

gerçek

"Bir yardım eli, bir başlangıç olabilir sadece sabır etmek gerekir sadece günü geldiğinde her şey çorap söküğü gibi çözülü verir" 

Aylis demir'den
Ben Aylis demir,19 yaşında bir psikopat tarafından t*cavüze uğrayan ve kızıma bakamayan bir zavalıydım.
Elimden gelen tek şey aileme söylemek oldu. Söylediğim anda evi başıma yıkmak gibi bir fikrim vardı. Bunu normal karşıladılar sanki biliyorlardı ve bana o bebek doğar doğmaz onu görmek istemiyoruz dediler tek yaptığım dizlerimin üstüne çöküp ama diceken abimin kes sesini demesiydi o gece haftalraca gecelerce sadece ağladım ama karnımdaki zavalıyı sağlıklı bırakmalıydım evi bıraktım ve ağlıyordum ki bi gece bi kadın bana
- neyin var dedi.
Bense karnıma baktım kadın şok oldu ve camdan bakmayı keserek kapıya koştu ve bana buyur gel içeri dedi . Bense boynu bükük bi şekilde içeri girdim ve ağlıyodum kadının karnında doğurmaya yakın bi bebek vardı anlıyorum seni dedi bense hayır kimse ne çektiğimi bilmiyor dedim. Anlat dedi durma anlat her şeyi baştan anlatım ve ben senin yanındayım dedi. Bana seni bi kadına götürecem daha küçüksün sana yardımcı olacağını biliyorum dedi . Bense teşşekür ederim gerçekten dedim ve ismini sordum SEVGİ BOYGÜR bana yardım eden kadın verdiği ev adresine gittim ve kapıyı çaldım ve direk açtı aylis hanım hoşgeldiniz dedi bense şok oldum içeri aldı sofrayı donatmıştı. Teşşekürler dedim ve bana kusura bakma sen ve karnındaki bebeğe bunlar lazım dedi sevecen bi tavırla kadın yaklaşıyordu adı ise KADER AYDEMİR...

9 ay sonra

Karnım burnumda bi şekilde hastanede yatıyodum doğurucaktım sonunda ve doğum saatim gelmişti o acıyi senin için çektim güzelim dedim kucağımdayken bebek doğdu ve ayrılmamız lazımdı ya yurda gidicekti bense sadece son defa kızımın kokusunu çekerek öptüm hoşçakal kızım dedim ve kader hanımın elerine bıraktım teşşekür ettim her şey için gerçekten dedim kader hanım  hiç bişi yapmadım sen hazine verdin benim ellerime dedi ve gittim...