The Watcher(Completed )

Part..5

"ခင္ဗ်ား...ဘယ္သူလဲ"

"ဘုရားသခင္က..လူသားေတြကိုဖန္ဆင္းခဲ့တယ္၊
မေတာ္လို႔ကိုယ္ကအာဒံအျဖစ္ဖန္ဆင္းခံ ခဲ့ရရင္
မင္းက ကိုယ့္နံ႐ိုးေလးဧဝ"

ပ်င္းရိပ်င္းတြဲထိုင္ေနရာမွထိုလူက ကုတင္ေပၚကဆင္းကာ
တစ္လွမ္းခ်င္းထယ္ေယာင္းအနားကို တိုးကာေလ်ွာက္လာ
သည္။ေရခဲမွတ္ေအာက္ေအးစက္စက္ေလထုသည္ပတ္
ဝန္းက်င္တစ္ခုလံုးပ်ံႏွံေနၿပီးေၾကာက္စိတ္သည္ခႏၶာကိုယ္
႐ိုးတြင္ခ်င္ဆီကေနတစ္ဆင့္ အေရျပားတစ္ခုလံုးစိမ့္ကာ
ပ်ံႏွံလာသည္။ဒူးတုန္ကာေၾကာက္အားလန္႔အားေျပးထြက္
ခ်င္ေပမဲ့ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္လံုးကိုသံႀကိဳးေတြေျခက်င္းေတြနဲ႔
တုပ္ေႏွာင္ခံထားရသလိုနည္းနည္းေလးမွမေရြ ့။တစ္လွမ္း
အေ႐ွ႕တိုးေလ်ွာက္လာတိုင္းထိုလူ ့အရပ္က တစ္လက္
မစီိုပို႐ွည္လာသလို။ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ့ေခြးအူသံ
တစ္ခ်က္ခ်က္ကိုလည္းထယ္ေယာင္းၾကားေနရေသးသည္။
ညတာသည္႐ွည္ၾကာလြန္းေနၿပီးအေမွာင္ထုသည္လည္း
အင္အားႀကီးလြန္သည္။ရင္ဘတ္ဟစိျပဲနဲ႔လူက
ေနာက္ဆံုးထယ္ေယာင္းေ႐ွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္ခ်ိန္
ထယ္ေယာင္းထက္ေခါင္းတစ္လံုးစာေတာင္ပိုျမင့္ေနေသးသည္။ပံုမွန္ဆိုထယ္ေယာင္းကအရပ္ပုသူမဟုတ္႐ွည္သြယ္
တဲ့အထဲ ပါေပမဲ့ ထိုလူနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ေသးေကြးကာေခါင္း
ေမာ့ကာပင္ၾကည့္ရေတာ့သည္။ဂုတ္ေထာက္ေနတဲ့
ဆံပင္ေတြကိုအေနာက္ဘက္လွန္တင္ထားၿပီးၾကည့္
ေကာင္း လြန္းတာထက္ပိုေနေသာထိုလူသားရဲ႕
ေခ်ာက္နက္ႀကီးေတြပမာနက္ေမွာင္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ဆံုခ်ိန္ဘာရယ္မဟုတ္ထယ္ေယာင္းၾကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထရသည္

"ခင္ဗ်ား...ဘယ္သူလဲ"

ထိုလူကေအးစက္စက္ရီသည္။

"မင္းပိုင္တဲ့နတ္ဆိုး၊ကိုယ့္ကိုမင္းတစ္ေယာက္ထဲပဲပိုင္တယ္"

အေမွာင္ထဲကထိုလူ႔အသံကတိက်ကာျပတ္သားလြန္းလွ
သည္။ေရခဲတစ္မွ်ေအးစက္ေသာအသံဆြဲအားေၾကာင့္
ထယ္ေယာင္းဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိေတာ့။
ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုတာထက္ ဒါႀကီးကအိမ္မက္ႀကီးမလား။
အခ်ိန္တန္မိုးလင္းရင္ၿပီးသြားမွာပဲ ဥစၥာ၊ဘာေၾကာင့္မ်ား
ဒီလူဘယ္သူလဲဆိုတာ ဘာလို႔ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီးေမး
​ေနမွာလည္း။