✓ below the surface # beomjun

五 - hiç kimseye yardım etmez

sınıfa geleli bir hafta geçmişti ve nerdeyse herkesle arkadaş olmuştum. ama yine de beomgyu hakkında hiçbir şey öğrenememiştim. ve onunla çok da konuşmamıştm. insanların anlattıkları dışında nasıl biri olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu.

6. derse girmiştik ve ders coğrafyaydı. aklıma hyunjinin coğrafya hocası hakkında dedikleri geldi:
"her ders öğrencilere aniden soru sorar ve sorduğu soruyu bilene kadar öğrenciyi bırakmaz. her bilemediği soruda başka bir soru sorar. ve asla vazgeçmez, bir kere benimle 20 dakika uğraşmıştı! ve sadece 20 dakika olma nedeni de zilin çalmasıydı, bıraksak tüm ders boyunca bıkmadan bana soru sorardı"
birazcık korkmuştum çünkü coğrafya bilgim sıfırın da altındaydı. büyük ihtimalle sınıfın çoğu da benim gibidir.

kimse benim gibi değilmiş. ilk soruda bilemeseler bile ikinci veya üçüncü soruda doğru yanıtı veriyolardi. keşke biraz coğrafya çalışasaydım.

bunları düşünürken hoca bir anda yeonjun diye bağırdı. cidden çok korkunç birisiydi. ne bok yiyeceğim hakkında hiçbir fikrim yok. imdat. kesin herkese rezil olacağım diye düşünürken hoca ilk sorusunu sordu.

bir süre düşündüm ama cevabı asla bilmiyordum ve bir şeyler sallayamıyordum. bu yüzden bilmiyorum diye mırıldandım. hoca ikinci sorusunu da sordu ve bunun cevabını da bilmiyordum. bilmiyorum demeye hazırlanırken beomgyu alttan kolumu çekiştirdi. sırada cevap yazılıydı ve o anki mutlulukla bir anda cevabı haykırdım. herkes güldü ve hocanın hoşuna gitmiş olmalıydı ki "bu kadar heyecanlı cevap veriyorsan coğrafyayı seviyor olmalısın" dedi ve birkaç soru daha sordu.

beomgyu bu soruların da cevaplarını sıraya yazdı ve ben yine haykırarak cevapladım. bir süre bu döngü devam etti ve sonunda zil çaldı. rahatlamıştım.

herkes teneffüste gülerek "cidden coğrafyayı bu kadar seviyor musun? coğrafyayı iyi biliyor olmalısın" gibi şeyler söylemişlerdi. anlaşılan kimse beomgyudan yardim aldığımı fark etmemişti.

o sırada aklıma beomgyuya teşekkür etmek geldi. hemen sıraya geçtim ve insanların bize bakmadığından emin olduktan sonra beomgyuyu dürtükledim, yine zil çaldığı an kafasını sıraya koymuştu.

kalkıp uykulu gozlerle bana baktı. şirin. neyse bunu sonra düşünürüm.

"cidden çok teşekkürler beni tüm sınıfa ve hocaya rezil olmaktan kurtardın" dedim gülerek.
"ne demek, eğer yine takıldığın yerler olursa bana haber ver, yeniden yardım ederim" dedi o da gülerek.

tekrardan teşekkür ettim ve yarın sabah ona içecek ve yemek alarak borcumu ödemeyi kafama yazdım. insanlar ona hiç kimseye yardım etmez diyordu, ama bugün beni herkese rezil olmaktan kurtarmıştı.