Destined In You (PUBLISHED UNDER FANFICTION)

CHAPTER 7

CHAPTER 7

Huy, Ansarap ng buhay ah, higa higa lang" Sarkastikong sabi ni Mama at tumayo ako, hay nako...bubungangaan na naman ako nito, hindi na nga ako makapagisip ng maayus,

Anu yun nay!?" Tanung ko kay mama na may halong inis, nakakainis din naman kaai itung si Mama, kung kailan may suliranin ang buhay ko, kanda utos din siya,

Hugasan mo nga tung mga pinagkainan natin," sabi niya at hinugasan ko, ayuko munang bungangaan ako ni Mama,

Kahit sa paghuhugas ko, naiisip ko parin ang nararamdaman ko para kay bryle, kung simpleng tampo lang batu o iba na, nakakainis din kasi tung puso ko, kung pwede lang turuan tung wag magkagusto, ahhhhhh,

Ilang oras ang lumipas at natapos din naman ang paghuhugas ko, maliligo muna ako, hindi kasi ako nakaligo ng maaga kaya ngayun nalang ako maliligo,

Umakyat ako sa taas, maliligo na sana ako ng pagpihit ko sa shower ay walang tubig na lumabas, pumunta ako sa labas ng bahay, may gripo kami dun, kung wala rin iyung tubig ay mapipilitan akong magigib ng tubig dun sa bahay nilang leon, medu malapit lang din naman,

Anu ba naman yan, pagkatapos na pagkatapos kung maghugas, tsaka pa nawala ang tubig,

Pagpihit ko sa gripo ay wala talagang tubig, mapipilitan talaga akong magigib kila Leon, hindi naman siguro sila magagalit, lalu nat mabait sila tita Marina at Tito Christoph,

Kinuha ko ang baldi ng tubig at Pumunta sa kanila, kumatok ako sa pintu at binuksan iyun ni Leon,

Oh, Jelai..

Leon, pahingi tubig oh, gusto kung maligo kaso walang tubig saamin," sabi ko at tumawa siya, anung nakakatawa?

Haha, dapat kasi naliligo ng maaga," sermon niya,

Ay nako wag muna akong sermonan, napakainit!" Sabi ko at pumunta sa gripo nila at nagigib ng tubig,

Pagkapuno nito ay kaagad ko itung binuhat, Grabi napakabigat!

Lumabas ako sa bahay nila Leon daladala tung napakabigat na baldi ng tubig, bakit pa kasi ito ang ginamit kung baldi, napakalaki, napakabigat!

Nilapag ko muna ito, ngunit hindi ko tinanggal ang kamay ko sa baldi ng tubig, hindi kuna kaya, napakainit na nga, napakabigat ba!

Kaagad na may narinig akong tumatakbo palapit saakin, kaagad niyang hinawakan ang hinawakan kong part ng baldi, tuloy ay para kaming naghahawak ng kamay,

Jelai! Okay ka lang ba?" Tanung niya at tango lang ang tanging nasagut ko, hindi ako makapagsalita ng maayus,

Gusto mo bang, tulungan na kita?" Tanung niya,mukang wala akong choice kundi ipabuhat to sa kaniya,

Sige," tanging sabi ko,

Saan batu dadalhin?" Tanung niya saakin, kaagad kung tinuro yung gripo sa labas namin, kaagad niya itung binuhat at dinala ito sa kung saan ko itinuro ang kamay ko,

Nilapag niya ito at ngumiti saakin,

Leon, Salamat ah!" Galak na sabi ko at tumawa siya,

Walang anuman, basta't kung may kailangan ka, diretso ka lang sa bahay namin, ako bahala sayu" sabi niya at kumindat saakin, aba...napakaasungot din ng isang to,

Tsh, Salamat uli....umuwi kana sa bahay niyo, baka...napagod ka kakabuhat nito" sabi ko at ngumiwi siya,

Kailan man hindi ako mapapagod, lalung lalu na sayu" sabi niya, Bolero! Ew..

Wag ako, umuwi kana nga baka hinahanap kana ng Nanay mo" sabi ko at umalis siya, yun ang akala ko, akala ko aalis na siya ngunit bigla siyang huminto at kaagad na tumingin sakin, sabay sabing...

Magingat ka, pangalagaan mo sarili mo, Mamahalin pa kita" sabi niya at kaagad ko siyang sinabuyan nang tubig napaka talaga ng lalaking iyun nakakainis!

Oo, siya si Leon, Ang tunay niyang pangalan ay Chad Leon Silvestre, Isa rin sa asungot ng buhay ko, nakakainis siya minsan kasi laging nangaasar, minsan kapag napapagala ako sa bahay nila lagi niya akong binubully na pandak, tapos lagi niya pa akong inaagawan ng kendi, tapos kapag naglalaro kami ng bahay bahayan, lagi niyang ginigiba ang bahay ko, nung minsan ngang  naglaro kami ng bahay bahayan at gawa sa kahoy at mga tuyong dahon ng Niyog ang bahay ko, aba'y anung nakain at sinunog ang bahay ko,

Muntik niya pa akong masunog nun, buti't nakalabas pa ako nun, at simula non, hindi na kami naglaro ng bahay bahayan,

Habang iniisip ko ang nakaraan namin ni Leon, hindi ko namamalayang nakangiti na pala ako, nakakatawa rin kasi ang panahung iyun, lalung lalu na ang muka ni Leon,

Maliligo na sana ako ng lumingon ako sa Balcony malapit sa kwarto nilang bryle, gulat akong naroon siya, pagkakita niya saakin ay kaagad siyang pumasok sa kwarto niya,

Di kaya nakita niya ang lahat?

Baka na misinterpret niya ang mga nangyari, nako...anu kayang nararamdaman niya ngayun? Hindi to pwede!

Bryle....