Karanlıktaki Kız

Bölüm1

Bir fısıltı duydum sanki birileri bir sey ler anlatıyor da anlayamiyormuşum gibi. Kendime geldim soğuk bir su vurdum suratıma ,evin içinde rahatça yuruyebiliyordum çünkü her yeri biliyordum en son 12 yasinda gormustum odanin rengini ,halilari ,kapılari Simdi ise sadece dokunuyorum ama biliyorum neyin ne.oldugunu , ellerim,kulaklarim ,burnum benim klavuzum ,doğruyu yanlışi ayirt edebiliyorum .Disari ciktigimda soğuk bir urperti geliyor hep vücuduma ,adimlarimi korkarak atıyorum bir yerlere tutunuyorum bazen .Gozlerimin rengi kucukken yesildi sadece onu biliyorum ,ten rengim nasil bir tonda ?Saclarimin rengini de bazen anneme soruyorum guneste acıliyormus .Daha çok sey merak ediyorum annem yaslandimi saclari beyazladimi ya suratı kıristimi.,eskisi gibi guzel mi hala .Ya babam hep kizgin mi bakiyo,hep düşüncelimi .Kitap okuyamiyorum ama başkaları okuyor , duyuyorum .Gozlerimin içindeki renk siyaha burundu ,siyah hep siyah .Şehirleri merak ediyorum onların renkleri neler,en cokta insanlarin yüzlerini hani mahsum yüz filan o neydi bilmiyorum .Usulca kapi sandığım yere gidiyordum yokladim kapiydi kulubunu indirdim , uzun bir koridorda yürüdüm ,onumde merdivenlerin oldugunu biliyordum ,sağ ayağımi dikkatli bir şekilde attim sonra arkasi geldi .Önemli olan başlangıç ve bitisti .Annemin sesini duydum ,ismimi söylerek seslendi. -Asya. Bugün annemim sesinde mutluluk vardi gibi geldi bana acaba yuzude mutlumuydu ? -Efendim anne Etraf cok guzel kokuyordu temizlik kokuyordu galiba annem temizlik yapmış ti ama kirlimi temiz mi goremiyordum .-Seni Beste aradi ama yetistiremedim Beste .O benim çocukluk arkadasim onun yüzünü biliyorum bir tek .Kaderimin yazildigi. Siyaha hapsoldugum gun de yanimdaydi o .Çocuktuk ikimizde, servisteydik o gun 27 Nisan sabahi okula gidiyorduk birden buyuk bir sesle. Acı hissettim sonrada karanlık iste ogun oldu ne olduysa Bazi arkadaslarimi kaybettim bazıları cok şükür Beste gibi kurtuldu ben ise siyaha burundum .Ondan sonrasini hatirlamiyorum bir hafta geçtikten sonra annemin saclarini hissettim parmak uçlarında, gozlerimi açtım ama ışte o an uyanamamis gibi geldi kabus gibi ,çığlık attim annemin aglayisini duydum ogun bugün oldu ben O Sabah otobüse binen küçük kiz değilim .(Arkadaşlar ilk bolumumu sizlerle paylastim okunursa ,oylanirsa çok sevinirim Diger hikayeler gibi yabanci gibi okunmaz belki ama benim için büyük bir adım oldu )