"ကေလး ကိုယ္ဒီေန႕ ပါတီ တခု သြားစရာရွိတယ္ လူႀကီးပိုင္းေတြပဲလာမွာမလို႔ ကေလး အိမ္မွာေနခဲ့လိုက္ေနာ္ "
"ဟုကဲ့ပါ ဦးးရဲ႕ က်န႔္က်န့္ လိမ္မာပါ့မယ္"
"ဟာ Ceo Wang တို႔ကေနာ္ ဘယ္အခ်ိန္ပဲကည့္ၾကည့္သန့္ျပန့္ေနတာပဲ "
"Ceo ဆီမွာ မဒီေလးေတြဝိုင္းေနတယ္ဆိုလည္းထည့္ေျပာအုန္းေလ"
"ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း အာ့ေလာက္မဟုုပါဘူးဗ်ာ အာ့ဒီမဒီေတြလည္းစိတ္မဝင္စားနိုင္ပါဘူး က်ေနာ္မွာရည္႐ြယ္ထားတဲ့လူရွိပါတယ္ဗ်"
"အာ့လိုလည္းလွ်ိုမထားနဲ႕ေလဗ်ာ အလင္းျပလိုက္ေတာ့ "
"အခ်ိန္မတန္ေသးလို႔ပါဗ်ာ ေနာက္ခါႀကဳံရင္ျပပါ့မယ္ဗ်ာ"
က်န္းခ်န္းကလည္းမလာနိုင္ေသးဘူး ဒီအဖိုးႀကီးေတြနဲ႕စကားေျပာရတာေတာ္႐ုံပ်င္းစရာေကာင္းတာမဟုဘူး
"ေဝ့ ရိေပါငါေရာက္ၿပီ ဟီးးဟီးးနည္းနည္းေနာက္က်သြားတယ္ "
"ေအးေနာက္ထပ္နည္းနည္းထပ္ေနာက္ပ်ရင္မင္းျပဳတ္ေစာ္နံေနၿပီ"
မေအေဘးေလး သူ႕ေစာက္လုပ္ေတြလုပ္ေပးထားတာကိုမွ အားမနာ သူမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္လာေျပာေနတယ္
"Ceo Wang"
စိတ္ပ်က္တာအာ့တာေတြပဲ အသံကိုကမယားငယ္ တုံးပိၿပီး ၾကက္ဆူဆီနဲ႕ ႐ုံးပေတသီးေပါင္းခ်က္ထားတဲ့အသံနဲ႕
"ေအာ္ ေရွာင္းမီ"
"သူမ်ားေတြနဲ႕ ပြဲကိုပါတနာနဲ႕လာၾကတာေနာ္ Ceo Wang မွာ ပါတနာမရွိေသးရင္ ေရွာင္းမီကိုေခၚပါလား"
"က်ေနာ္မွာပါတနာမရွိဘူးလို႔ ေရွာင္မီကိုဘယ္သူေျပာလဲဗ် က်ေနာ္ပါတနာေလးကဒီလိုပြဲေတြဆိုေနရခက္မွာဆိုးလို႔ အိမ္မွာနားခိုင္းခဲ့တယ္"
"Ceo Wang ကလည္း ေလွ်ာက္ေနာက္ေနျပန္ပါၿပီ ခိခိ"
ေအာ္ ဖာျပဳတ္မရယ္ ငါအတည္ေျပာေတာ့လည္းေနာက္တယ္တဲ့ လူၾကည့္ေတာ့ ပိန္းေျခာက္ၿပီး Tvျဖစ္ေနတဲ့စိုက္နဲ႕ ငါပါတနာျဖစ္ခ်င္ေသးတယ္ ေသပါလား ငါ့ကေလးရဲ႕ေျခဖ်ားကိုေတာင္မမွီဘဲနဲ႕မ်ား
