Begin again

Chapter 14

hello Loveliesssss!!!.. another update!

ELle's POV.

Pagdating dito sa bahay naligo na agad ako pero ewan ko ba parang wala akong gana ngayon sa mga nangyayari sa paligid ko yung tipong parang ang laki ng kulang na wala naman dapat eh, kasi wala nga naman akong maisip na kulang di pa nakatulong si Migs sa pangungulit niya para mapalapit na naman ako sa dalawang yun di ko naman alam ang dapat kong isipin sa intension niya, I mean I know that he meant well but I mean we can all just move forward and forget everything right? without getting something to be ix specially when we know that it is impossible already, Yes, I do forgave them already but that doesn't mean that I forgot about it, don't get me wrong I've already moved on tapos na ko dun pero di ganun kadali mawala yung trauma ko sa mga nangyari samin Lalo pa't sa lahat ng tao they are the ones whom I trusted the most the one that I thought woud never betray me in anyway possible, but they did wala silang alam kung anong mga pinagdaanan ko because o that.

they doesn't know a thing not even a bit, hayysss bakit ko nga ba naisip yun? ughh stupid self stop it already! stupid I feel suffocated with my own thoughts I need to relax gosh I might get failed kapag di ako nakapag review for my upcoming exams, I need to breath, I can't just stay like this forever time won't stop for me until I am ready I really need to do something about it, because if I don't who will be doing it for me? no one, it'll always be ust me hayss gosh I've been tulala or a long time na pala goodness what have gotten into me? ughhh never mind, binilisan ko na lang ang pagligo ko so I could go somewhere since it's still early pa lang naman kaya pwede pa kong lumabas I might get insane kapag nagkulong lang ako here in my room those are ust going to bother me a ;lot without an effort.

Pagbaba ko napansin ko agad na wala pang nakauwi niisa sakanila not even kuya gosh everybody seem so busy with their own lives even mom and dad and IM okay about it they've sucriice enough for me na kaya I'm glad that everything seems going back to normal na for all of them, bago pa ko makalabas eh nakasalubong ko naman di manang na papasok ng bahay

"oh, elle may lakad ka?" tanong nya pa

"Yes po manang, uhm may bibilhin lang po ako sa mall uhmm paki sabi na lang po kila mommy I might get late po sa pag-uwi" habilin ko naman kasi ayokong halughugin nila ang buong pinas kakahanap sakin *sarcasm* paano ko nasabi? well they're been like that since that incident

"ah sige, magpasama ka na lang sa driver niyo" sabi nya pa na agad ko naman tinanggihan

"wag na po manang I'll have him drop me po then I'll call na lang if pauwi na ko" gaya nga ng sabi ko I need to breathe kaya kahit man lang saglit eh ayokong binabantayan ako I need this to think straight and besides I'm not a kid anymore who needs constant attention or something I can handle myself na.

"ay ganun ba? oh sige na, di na kita aabalahin at baka mas lalo kang gabihin" nginitian ko na lang si manang bilang tugon saka na ko nagpatuloy na lumabas ng bahay

di rin naman nagtagal ang biyahe papuntang mall maliban kasi sa hindi naman traffic eh malapit lapit lang samin yung mall it usually takes 30 minutes drive if di naman traffic and I'm kinda thankful that the panahon are on my side right now kasi baka mas lalo lang ako maging insane if ever yeah, I know exaggerated right? but you can't blame me naman for that hayss.. jusko nakakabaliw, pagkarating namin ng mall bumaba na kaagad ako at sinabihan ko na din si manong na huwag na ko antayin pa
that I'll call na lang kapag magpapasundo na ko kaya ayun uuwi na lang daw muna siya and I said yes naman kawawa naman kasi if naghintay siya sakin dito sa parking lot diba? hayss...

Nagpunta ako ditto na di ko naman alam ang bibilhin ko maybe a book and I'll eat na lang din siguro I just wanna be alone for some sort of reason I wanna go to the beach and think a lot but I can't since I can't drive not that I don't know or what but they simply won't allow me kaya naisip kong ditto na lang sa mall madami din naman akong magagawa ditto ng mag-isa eh I know it may sound lonely but it's not.

Naglakad na ko papasok ng bookstore para bumili ng mga kailangan ko at ng librong pwede kong basahin di naman sa madami akong oras gusto ko lang talagang maglibang kesa isipin pa yung mga bagay na gusto kong ibaon sa limot ayoko ng maalala pa ang mga yun pero di ko lang alam kung magkasabwat ba si tadhana at ang isip ko kasi saktong sakto ang trip nilang dalawa sa mga nangyayari minsan gusto kong magalit na lang kasi para na naman akong pinaglalaruan eh lath ng emosyon ko at damdamin nagkanda halo-halo na di ko na alang kung anong mga dapat at di dapat may mga bagay na ayoko pero bakit pakiramdam ko maling mali kapag di ko pinakinggan bakit pakiramdam ko kailangan ko yun kahit naman ayoko ang alam ko tapos na ko ditto eh pero bakit parang hindi?

habang naghahanap ako ng librong bibilhin ko eh nagulat na lang akong Makita siya actually di ko nga dapat siya makikita eh kung di pa kami nagkabangaang dalawa juskoo naman nakakasabi ko lang na ayokong isipin eh pero ito na naman po tayo parang sinasadya talangang magkita kaming dalawa eh ughh if tadhana is a human being I would've hit him with a book right now coz seriously??!! why?! ugh!!"" tatalikod na sana ako para lampasan siya pero di ko na nagawa pa yun dahil bago pa man ako makapag react eh hinawakan na niya ang braso ko para pigilan ako sa pag-alis.

"Eah" tawag niya saki pero di ko siya nilingon ayoko siyang tignan ayoko hindi muna not now that my mind is a mess I don't want to make scene here, kaya sinubukan kong alisin ang braso ko sa pagkakahawak niya I wanna be away from him right now and to everyone it is not good for me, I might go insane! pero wala ayaw niya pa din akong bitawan hayss..

"Let go" nilingon ko siya without any emotion on my face but he simply shake his head for disagreement and I just give him a cold glare

"Eah, just once, kahit isang beses lang just give me a chance hindi para itama ang mali ko kundi para malaman mo yung totoo" he pleaded, But I can't, right now I just can't dahil di ko alam kung gugustuhin ko pa bang malaman lahat ng yun, Yes, there's a big part of me na gusting malaman lahat pero natatakot ako sa mga malalaman ko maliban pa sa mga nalaman ko nung mga oras na yun Oo, matagal na yun limot ko na, pero limot ko na nga ba or sadyang niloloko ko na naman sarili kong nakalimutan ko na kahit di pa naman talaga.

"Para san pa? lahat kayo you've been asking me to give you a chance, a chance to explain, explain what huh? what Dustin? pag napakinggan ko na ba lahat ng yun may magbabago ba ha? maaalis ba lahat ng mga naranasan ko ha? lahat ba ng sakit na naramdam ko nun mawawala ba?kasi di ko kayo maintindihan" I said through greeted teeth grabing pagpipiil ko right now be cause I don't wanna attract the attention of others and cause a scene.

"I know na hindi nun mababago ang mga nangyari na but it can change everything right now Oo, matagal na yun but you need to know we both deserve to know specially YOU deserve to know, I'm scared to tell you the truth kasi alam kong masasaktan ka na naman pero ayoko ding pagsisihan na di ko man lang sinubukang ipaalam sayo, Yes sinabi kong lalayuan na kita pero I can't, isang beses lang elle yun lang" saad niya na halos magmakaawa ng pakinggan ko siya at yung mga sasabihin niya pero kaya ko ba? kaya ko na ba? hindi eh gusto kong tumanggi pero gusto ko rin marinig ang mga sasabihin niya pero hindi eh, huwag na muna ngayon kasi di ko alam kong matatapos ko bang pakinggan ang mga sasabihin niya ngayon di pa ko handa alam ko yun kasi ramdam ko ko yun.

nilakasan ko ang loob ko para matignan ko siya sa mga mata niya. sari-saring emosyon ang Nakita ko sa mga mata niya at ang isa sa mga yun ay ang isang bagay na nagpapasaya sakin noon pero di ko alam kung totoo ba yun kasi agad din yung nawala.

"I can't Dustin" huwag muna di ako handa nihindi ko nga inaasaha na Makita siya ngayon dahil unang una sa lahat nagpunta ako ditto para maglibang hindi para makausap siya o kung ano pa man.

"Elle please-" di ko na siya hinayaang matapos ang mga sasabihin niya dahil sa pag iling ko sa kung ano pa man dapat yun.

" not now Dustin, I just can't di ko alam kung handa na ba akong ^pakinggan ka at kung gusto ko ba talagang marinig ang kung ano mang sasabihin mo" direktang sinabi ko yun sakanya habang nakatingin sa mga mata niya kaya napayuko na lang siya at dahan-dahan binitawan ang braso ko kaya naman tunalikuran ko na siya pero bago pa ko tuluayang umalis eh.

"for now di ko pa kaya kasi di naman ako handa pero ako na mismo ang lalapit at magtatanong sayo kapag handa na ko just give me time." Pagkatapos kong sabihin yun eh umalis na ko para bayaran lahat ng mga bibilhin ko at umuwi na rin dahil pakiramdam ko sobrang pagod na pagod ako hayss imbis makapag relax eh mas na sress pa yata ako gosh...

______

To Be Continue...

Thanks for reading!!