Ang lamig sa pakiramdam...
Madilim ang paligid... maingay ang kada tapak ng takong ng sapatos ko sa lapag. I'm expressionless, eyes are dead, as if it's looking at an unending darkness.
Eyo, Eivel!
Miss Genius.
Eivel-ya!
I can hear them... I can-
I felt a warm hand touching mine. Suddenly, the dark place slowly lightened. Dalawang anino ng lalaki at isang maliit na hayop ang nakikita ko. Pero nang tuluyang lumiwanag, isang lalaki lang ang sumalubong sa akin.
He has a smile on his face... a soft expression too.
So why...
Why does he makes me feel uneasy?
"Are you ready?" he asked with a smile.
Marahang humigpit ang pagkahahawak niya sa kamay ko. Hindi kaagad ako nakasagot.
I don't know why... why can't I answer him?
Nagtatama ang mga mata namin. Nangungusap ang mga mata niya sa akin— sa parehong pagkakataon, parang may iba itong pinaparating.
I don't want to go with him... I really don't want to.
Deep inside... I know that I don't belong with him.
They suddenly popped in my mind.
But... where are they now?
Bumaba ang tingin ko. Dahan-dahan akong tumango.
Mas lalong lumawak ang ngiti ng lalaki. Nabigla ako nang marahan siyang lumapit sa akin. He softly put his head on my shoulder. He has a soft smile on his face, as if he's a kid hugging his favorite toy.
Hindi ako makagalaw sa pwesto ko, o makaangal man lang sa ginawa niya.
Wala akong lakas... at natatakot ako...
Na baka kapag ginawa ko 'yon... iwan niya rin ako.
Marahan niyang inilapit ang labi niya sa leeg ko, sa puntong nararamdaman ko na ang bawat paghinga niya. Unti-unting namilog ang mga mata ko nang marinig ang mga salitang lumabas sa bibig niya.
"You're all mine once again..."
✘✘✘
BINABASA MO ANG
Game Of Life: Volume 3
Science FictionVOLUME 3 Back from the start, but not as a team. What are they suppose to do FIRST? Continue playing the game and collect the pieces? Or fix their bond to win? Don't trust your eyes, Everyone is in disguise. Each of you is a player, Let's play the G...