defalarca kez arıyorum seni, açmıyorsun. yirmi birinci yüzyılda evine mektuplar gönderiyorum ve onları okuduğundan bile emin değilim.
cevap vermiyorsun bana, hiçbir şey vermiyorsun.
gözlerini istiyorum, aşkını bekliyorum, beni sevmen için dizlerine kapanıyorum.
ve senden aldığım koca bir hiçlikten ibaret.
sigara yetmedi, içkiye sardım. şimdi içki de yetmiyor bana, seni unutmak için içiyorum ama unutamıyorum. uyuşturucunun o kısa büyülü dünyasında bile sen varsın.
param kalmadı, annem beni evine almıyor, babam küçük kızından nefret ediyor. hepsi aşktan diye bağırmak istiyorum fakat bir el ağzımı kapatıyor.
sırf seni unutmak için başka bedenlerin altında kendimi harcıyorum, yine çıkmıyorsun aklımdan.
fakat bir gece ansızım kapım çalıyor, açıyorum.
sensin, sen gelmişsin.
"sana ihtiyacım var." diyorsun ve beni bir de sen tüketiyorsun. sana ne kadar aşık olduğumu anlatıyorum, beni dinlemiyorsun.
ne benimlesin ne de bir başkasıyla... nesin sen? neden böylesin ki...
