ბავშვობაში ყველას უთამაშია დაჭერობანა..ზოგს უყვარს ეს თამაში ზოგს კი არა..მაგალითად მე: მე არასდროს მიყვარდა დაჭერობანას თამაში,განა იმიტომ რომ ვიღლებოდი უბრალოდ ყოველთვის ისეთი შეგრძნება მქონდა რომ როდესაც გავრბოდი ვიღაც უცხოს ვისაც ჩემთვის რაიმის დაშავება უნდოდა ისეთი ადამიანი მომდევდა..შეიძლება ეს სისულელედ გეჩვენოთ მაგრამ ეს მართლაც რომ ასე მეგონა დავანებოთ თავი თამაშს გინდ მაღაზიაში წასვლისას ან შუქნიშანზე გადასვლისას ყოველთვის იმის შეგრძნება მქონდა რომ ვიღაც მომყვებოდა..ეს ყველაფერი 10 წლის ასაკში დამეწყო..მის შემდეგ 9 წელი გავიდა...
ეს ჩემი "მოლანდებები" "შიში" არვიცი რა დავარქვა 9 წელია მტანჯავს იცით ახლა ეს მეორე ხარისხოვანია რადგან ახლა ვიღაც კაცი მომზდევს და მე კი ბნელ ქუჩებში თავგანწირვით გავბივარ რათა არ მოვკვდე და ასე ახალგაზრდა არ ჩავბარდე სიკვდილს..
ყოველთვის მაინტერესებდა რატომ კლავენ ადამიანები ერთმანეთს..ვინ მოგვცა უფლება რომ ვიღაც ჩვენთვის ნაცნობ თუ უცნობ პიროვნებას რაიმე ზიანი მივაყენოთ ან უფრო უარესი მოვკლათ..უბრალოდ გამაგებინა რატომ? რატომ? რატომ?
YOU ARE READING
იყავი ჩემი თოჯინა ✔
Fanfiction__ჩემგან თავს ვერასდროს დააღწევ რადგან შენ ამ დედამიწაზე მოვლენის დღიდან მე მეკუთვნი By UNKNOWN PERSON
