Unforgotten

Memories

Mira's POV

Punyetang lalaki yun panira ng araw! Hay nako..

"Ate, kelan ba ako makakalabas dito? Kasi nakakabagot eh, puro na lang kain, higa, nood, check-up.. Pag-labas ko dito punta tayong star city ah."

"Sige, since matagal na rin naman tayong hindi nakakapag bonding. Mula nung nag-rent ka ng sarili mong apartment eh naging madalang na yung pag bobonding natin."

"Yay! Labs na labs mo talaga ko ate hahaha!"

"Nako alam mo kung di ka lang umalis malamang ko lagi tayong nasa mall"

Diba sabi ko nun kami na lang ang magka pamilya, nung namatay yung parents namin hindi kami nag hirap kasi mayaman ang parents namin, nakaipon sila ng malaking halaga na naipamana samin. Pero nagdesisyon kami ni ate na hindi kami mag rerely sa pera ng parents namin, gusto namin makatapos ng pag-aaral at magka trabaho para kahit maubos yung pera na naipon nila mama't papa handa kami sa paghihirap.

Religious din kami (si ate lang, actually) oo, kahit na nagmumura ko religious ako. I treat those so called 'muras' just as an expression, an extreme expression. There was something in our church that always attracted me, mayron kasi dung picture ng bata na pinapipili ng daan. 2 yung daan, yung isa madilim at yung isa naman maliwanag. Sa likod ng bata may angel na nag popoint dun sa maliwanag na daan. Tuwang tuwa ako sa picture na yun kaya tinanong ko dati kay ate kung ano yun. (bata pa ko nun siguro mga 9) Ang sabi niya sakin ang tawag daw dun ay Guardian Angel. Tinanong ko siya kung meron din akong ganun at sabi ni ate si St. Gabriel daw ang akin.

"Ate natatandaan mo pa ba nung tinanong kita nun kung may Guardian Angel din ba ako?"

"Oo, bakit?"

"Naniniwala ka pa ba sa mga ganun?"

"Oo naman, alam mo ang guardian angel hindi nawawala yan, kahit nasan ka lagi lang nandun yun."

"Kung totoo sila, bakit naaksidente pa din ako?"

"Alam mo wag mong isipin na ganun, isipin mo bakit buhay ka pa din matapos mabundol ng truck. Natatandaan ko pa yung pangalan ng guardian angel mo si St. Gabriel diba"

Gabriel.... Gabriel.... Gab.. riel

(Memories)
"Hahaha nakakatawa ka! Anong di mo ko pagsasamantalahan eh kanina ka pa nga nakatitig sakin hahahaha"

"Eh ako lang naman ang papatol sa'yo eh hahaha"

"Alam mo, stop dreaming. You will forever be my bestfriend, Gab"

"Ouch hahaha"

"Sorry"

"Oks lang basta tandaan mo lang, I'm always here for you as a brother loves a sister and a friend loves a friend, I love you Mira."

"Yeah, I-I l-love you t-too"

(Memories end)

Pagkagising ko na lang gabi na at nag-aalala nanaman si ate.

"Ate kanina ka pa palakad-lakad dyan. I passed out, so what?"

"So what?! Eh pano kung may sakit ka na pala at ni hindi ko man lang man alam? Matatagalan pa ang paglabas mo dito sa ospital. You'll have to stay here for another 2 days."

"WTF ate?! Bakit?! I'm perfectly fine! Wala namang bali sakin, wala naman din akong sugat, galos or anything na magsasabi na hindi pa ko pwedeng lumabas."

"Mira look, the doctor will run tests on you tomorrow, okay? Promise me you'll do your best so we can both get out of here."

"Ok"

Still I wonder who that guy I was talking to was, and it felt like I was happy and felt safe when I was with that guy.