Harry'nin elinden tutup onu takip ederken gecenin saçmalığını düşünüyordum. Evden kaçmaya çalışmıştım ve istemeden Harry'i de sürüklemiştim. Amacım tek başıma kulaklığımla sahilde bir bankta oturup, Louis'ye onu üzmeden nasıl bu iş gezisine katılmak istemediğimi anlatmaktı. Ama Harry yüzünden kaçarken anneme yakalanmıştım ve de hayatımı mahveden insanı görmüştüm. Tekrardan kanım çekilmişti, sürekli bana yaptığı aklıma geliyordu çünkü...
Beş dakika daha koşup Harry'nin beni soktuğu ve pekte güvenilir gözükmeyen mekana girmek zorunda kaldım. Kapıyı eliyle hızlı bir şekilde ittirdi ve hemen içeri girdik. Neredeyse içerdeki herkes o an bize bakmıştı. Hemen hemen herkesin elinde içki vardı ve çok kötü alkol kokuyordu. Kimisi alkolün etkisiyle bize bakıp gülmüştü, kimisi bize garip bakışlarını sunuyordu. Yani saçma bi' ortamdı.
"Boşver buradakileri. Şimdi seni daha rahat bir yere götüreceğim." dedi sanki düşüncelerimi okumuş gibi. Başımla onayladım ve merdivenlerden inmeye başladık. Duvarlarda çok garip tablolar vardı. Tabloların olduğu kısmı geçince de bir koridordan geçmek gerekiyordu. Koridorun her iki duvarında da kapılar vardı. İçimden bir ses odaların içinde iyi şeyler döndüğünü söylemiyordu.
Düşüncelerimden Harry'nin koridordaki tek farklı renk olan kırmızı bir kapıyı ittirip benim girmem için açık tuttuğunda arınmıştım. "Çabuk gir, John bizi görürse açıklama yapmam gerekecek." dedi ve içeri girdik.
"John kim? Ve burası neresi?" dedim meraklı bir şekilde.
"Babamın eski ortağı. Burasıda onun yıllardır işlettiği mekan. Kafa dağıtmak için insanların geldiği bir yer işte." dedi bir sandalyeye oturarak. Oda da iki tane bilardo masası vardı ve her iki masanın da önünde birer tane sandalye vardı. Soldaki sandalyeye oturmuş bana bakıyordu. Meraklanıp, "Ee, anlat bakalım derdini. Kaçtığımız kişi kimdi ve neden evden kaçtın?" diye sorduğunda sanki annem vardı karşımda. Gözlerimi devirip sağdaki sandalyeyi bilardo masasına yaklaştırdım ve dirseklerimi bilardo masasına uzatarak oturdum. Şakaklarımı ovalayarak, "Bu konuştuklarımızı bir başkasından duyarsam, inan seni yaşadığına pişman ederim." dedim. İlk kez birine anlatacaktım çünkü.
Başıyla beni onayladı ve bende ağlamamaya çalışarak anlatmaya başladım.
"7 ay önce, o kaçtığımız şerefsiz ile sevgiliydim. Adı Micheal. İlk zamanlar iyiydik. Hiçbir sıkıntımız yoktu. 7. ayımızdayken ailemle tanıştırdım ve Louis'ye abilik yapmaya başlamıştı resmen.". Buruk bir gülümseme oluşmuştu yüzümde ve bir yandan gözlerim yanmaya başlamıştı. Özellikle Harry'nin yanında ağlamak istemediğim için durup tavana baktım ve derin bir nefes alarak gözlerimi ovdum. Sonra Harry'e döndüğümde, "Devam et." dedi. Yerinden kalktı ve iki tane bira almak için yakın olan dolaba ilerledi. Dediğini yapıp devam ettim. "Sonra bir gece ileriye gittik. Doğru kişi olduğunu düşünmüştüm. " dediğimde bir birayı önümdeki masaya koydu ve yerine geri oturdu. Ben ise gözlerimi yere sabitlemiştim. Bundan sonrası acı kısımdı çünkü.
"İlk önce arabaya bindik ve öpüşmeye başladık. A-ama sonra ileri gitmek istediğini ve bende hazır olmadığımı söyledim. O an gözü dönmüş gibiydi. Hatta kaç kere hazır değilim dediğimi bile hatırlamıyorum." derken gözümdeki yaşı hissettim. Hızlıca silerek devam ettim. "Sonra sanki ben bir o-objeymişim gibi beni zorla tu-tuttu ve-" derken bir anda sandalyeden kalktı ve bana sarıldı Harry. Bende karşılık verip başımı omzuna koydum. Sarılmamızla kendimi tutamayarak ağlamaya başladım. Zaten bunu ne zaman düşünsem ağlıyordum. Ama şimdi biri sarılınca daha güvende hissediyordum. Bu kişi Harry olsa bile.
On dakikaya yakındır sarıldık. Gerçekten iyi hissettirmişti. Daha sonra ayrılarak tebessümle, "Teşekkür ederim. Şimdi bana nasıl yardım edeceğini merak ediyorum." dedim. Ama gariptir ki ukalalık yapmamıştım. Neyse, yardımcı olacaktı ve uzun zaman yine görmeyecektim yüzünü. Tabii İtalya'ya gelirsem o ayrı.
