Kibrit, hyunin ✓

9

Jeongin'ime..

09.01.2017

Sevgilim, intihar ettiğin günde yıkıldım ben.

Bir de benim tarafımdan dinle istiyorum.

O gün yine her zamanki gibi evden sana kıyafet ve yiyecek getiriyordum, ayrıca gelirken lavanta da almıştım. (Lavender cr)

Yine her zaman yaptığım gibi öpüp koklayacaktım seni, yine dudaklarını seyre çıkacaktım.

Sonunda hastaneye geldiğimde kalbim sıkışıyordu fakat aldırmadım.

Belki de hissetmiştim sevgilim, bilmiyorum.

Ruh eşlerinin ruhları ve kaderleri birbirine bağlıdır, senin ruhunun acısını hissetmiştim belki, hm?

Odanın önüne geldiğimde heyecanla içeri girdim.

Fakat sen beni hep gülerek, "sevgilim, geldin mi!?" Diye bağırarak karşıladığın yatağında değildin.

"Jeongin?" Diye seslendim, ama odada benden başka kimsenin sesi yankılanmıyordu.

Ayrıca bu beyaz minik odada, soğuk bir hava vardı, yaz mevsimindeydik halbuki.

Belki tuvalettesindir diye tuvalete adımladım, ışık yanık, kapı aralıktı.

"Sevgilim, içerde misin?"

Yine ses yoktu.

"Jeongin, giriyorum bak."

"Hadi ama, yine oyun mu oynuyoruz?"

Gülümseyerek içeri, "buldum seni!" Diye dalmıştım.

Fakat gördüğüm şey sonucu gülen yüzüm solmuş, tenim bembeyaz olmuş, gözyaşlarım yüzüme hücum etmişti.

Ağzımdan tek bir cümle çıktı,

"J-Jeongin şaka yapıyorsun değil mi?"

Meleğim, karşımda öpmeye doyamadığım boynun ipe geçili, bedenin sallanmış vaziyette duruyordun.

Bağırışlarım tüm hastanede yankılanıyorken koşarak seni o ipten kurtardım.

"Jeongin uyuyorsun değil mi?"

"JEONGIN BIR ŞEY SÖYLESENE, KONUŞSANA, ŞAKA YAPTIM DESENE, LANET OLSUN!!!"

Atmayan nabzına rağmen hala uyanman için yalvarıyor, dudaklarına, yüzüne, boynuna öpücükler yağdırıyordum.

Göz yaşlarım birleşen dudaklarımızı ıslatırken sen karşılık bile verememiştin, öylece duruyordu dudaklarımız.

"Sen lavanta ve çikolatayı çok seversin, hadi Jeongin, sana onlardan getirdim, neden bakmıyorsun?"

Doktorlar odaya girip beni ayırmaya çalışırken son bir kez daha öptüm o her gün öpmeyi en sevdiğim dudaklarını.

Yavaşça, kırılacakmışçasına öptüm.

Bir kez daha kokunu içime çektim, bir kez daha sarıldım sarılmama karşılık veremeyecek olan bedenine, öldüğünü kabullenemediğim bedenine..

Sonra üzerini beyaz bir örtüyle kapattılar, ben ise delirmiş gibi bağırıyordum.

"BIRAKIN ONU, ELLEMEYIN!!"

"ÖLMEDİ O DOKUNMAYIN ONA!!"

En sonunda sırtım duvarla birleşerek kendimi yere oturur vaziyette bırakmış, saçlarımı ellerimin arasına almıştım.

İşte o günden sonra benimle sürekli konuşmaya çalıştılar, Chan hyung defalarca kez konuşmaya zorladı, Minho neşemi yerine getirmeye çalıştı, Seungmin sürekli sarıldı, Jisung motive etti, Felix sürekli saçlarımı okşadı -senin de aynısını yaptığını bildiği için-, Changbin benimle beraber ağladı,

Ama ben kimseyle ne konuştum, ne karşılık verdim.

Sen öldükten sonra, ben de nefes alan bir ölüye döndüm, sevgilim.

Bugün 9. gün, ve 9 gündür seni göremiyorum.

Dokuz tane kibrit, lavantaların arasında duruyor.

Kimi kül olmuş, kimi sipsiyah.

Kollarıma taktıkları serumlar da işe yaramıyor artık sevgilim.

Sadece Jennie unnie, Chan hyung ve Yeji biliyor duygularımı.

Jennie unnie benim ablam gibi, Yeji ise kardeşim zaten, Chan hyung da abim gibi, biliyorsun.

Senin için de öylelerdi..

Biliyor musun?

Jennie unnie hastasına aşık olmuş, yıllardır psikolog olmasına rağmen Lisa adında şizofreni hastası bir kız için canı yanıyor,

Umarım sonu benim gibi olmaz..

Seni seviyorum Jeongin,

Yanına gelmek için gün sayıyorum, sevgilim.

-

-

Selam, nasılsınız?

Lovely'nin bu bölüme uyduğunu düşünüyorum.

Ayrıca bir ihtimal ilerde bölümdeki Jenlisa detayına kurgu yazabilirim, fakat ben bunu yazarken siz henüz hiç bir bölümü okumadınız..

HAYIR AMK BP ILE UZAKTAN YAKINDAN BIR ILGIM VS ALAKAM YOK BOSUNA YAZMAYIN LUTFEN GIDISALTI BOZULMASIN DIYE SILEMIYORUM

Hoşçakalın