Jimin: Neler oluyor?? Bugün resmen bayılacak gibiydin.
Jungkook: Annem yemek yeme cezası verdi// Günlerdir açım// Sorun yok.
Jimin: Bir sorun olup olmadığını sormadım. Sorun olduğu belli. Okulun çıkışındayım. Buraya gel.
Jungkook: Ne için?
Jimin: Gel dediysem gel.
Jungkook çantasını aldı ve yavaş adımlarla -çünkü başı dönüyordu- okulun çıkışına ilerledi. Jimin'in onu ilk çağırmasıydı bu yüzden üstünde bir gerginlik vardı.
Çıkışta gördüğü bedenle derin bir nefes aldı. Rüzgar esiyordu ve saçlarını karıştırıyordu ama bu Jimin'in umrunda değil gibiydi. Göz göze geldiklerinde Jungkook ona doğru bir adım atacakken dönen başıyla yalpaladı.
Jimin hızla yanına gelirken yüzünü avuçlarının arasına aldı. "Tanrım, ölü gibisin ne oldu?" Jungkook yutkundu. "Yemek yemedim." Jimin kaşlarını çatarak onu kolundan çekti ve yakındaki evine götürdü.
"Kendini aç bırakmamalısın." Jimin sandalyeye oturttuğu bedene söylendi. Kendi elleriyle hızlıca hazırladığı yemeği tabağa koydu ve Jungkook'un önüne koydu. Jungkook ağır ağır yemeği yerken ne kadar aç olduğunu daha da anlamıştı.
————-
"Eli gerçekten lezzetliydi." Dedi kucağındaki kedinin boynunu usul usul okşarken. "Hiç düşünmeden beni yedirdi. Oysaki diğerleri gibi umursamaz olabilirdi." Karnı doymuştu ve artık bitkin hissetmiyordu.
———-
Jimin: Sıramın altına muzlu süt bırakan sen miydin?
Jungkook: Evet. Dün için bir teşekkür.
Jimin: Gerek yoktu. Karşılıklı yapmıyorum.
Jungkook: Borçlu kalmak istemiyorum.
Jimin: Bir tanesini senin sırana bıraktım. Sende seviyorsun. İçerken görüyorum.
Jungkook: Evet en sevdiğim içecek. Teşekkür ederim.
Jimin: Zaten sen aldın. Neden teşekkür ediyorsun?
Jungkook: Benimle paylaştığın için.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Diğer bölümün sınırı geçmedi biliyorum ama hasta olduğum için diğer ficlere şu an yazamıyorum. Bunda da hazır bölüm vardı ve telafi amaçlı atıyorum.
