Jimin gece geç saatte ders çalışıyordu. Uyku tutmamıştı çünkü aklı sevgilisindeydi. Telefonunun sesi açıktı. Her an Jungkook yazabilir ya da arayabilir diye telefonunun sesini açmıştı.
Kapı tıklatıldığında -ki oldukça yavaş tıklatılmıştı. Mutfakta olmasa duymazdı- sessizce ayağa kalktı. Taehyung uyuyordu. Taehyung'a gerçekten kızgın olduğu için de yanına gitmemişti.
Kapıyı aynı sessizlikte açtığında kendisine dolu gözlerle bakan bir Jungkook görmeyi beklemiyordu. Jungkook anında ona sarılırken Jimin kollarını onun boynuna doladı. Jungkook onun boynunda ağlamaya devam etti.
Jimin'in dikkatini elindeki zarf çekmişti. Jimin Jungkook'u içeri çekti ve odasına getirdi. "Ağlama lütfen." Jimin Jungkook'un yüzüne öpücük bıraktı.
Jungkook elindeki zarfın içinden kağıdı çıkardı ve "Annem, ölmeden önce bana yazmış." Dedi. Katlanmış kağıdı zorlukla açtı çünkü dolu gözlerinden ve titreyen ellerinden kağıdı açmak çok zordu.
"Şuradan itibaren okur musun?" Masum bir şekilde dolmuş gözleriyle sevdiği adama baktı Jungkook. Jimin yutkunarak kağıdı aldı ve okumaya başladı.
[BU KISIM MEKTUBUN DEVAMI]
Jungkook, sana her ne kadar kızsam her ne kadar bağırsam ve maalesef ki kendimi tutamayıp şiddet göstersem de bir kere bile bana karşı çıkmadın.
Her zaman en çok canımı acıtan bu oldu belki de. Her seferinde suçu kendinde aradın. Bunu da farkındayım. Küçükken bir kere saçını uzatmıştın ve sana kızmıştım. O gün sana ilk defa vurmuştum. O gün keşke ölseydim de sana vurmasaydım.
O günden beri saçını o kadar uzatmadığının farkındayım oğlum. Ne kadar da içerledin değil mi? Şimdi nasıl beni affetmeni bekleyebilirim oğlum? Söylesene yüzsüzce senden nasıl af dileyebilirim?
Sen gerçekten çok iyi bir çocuksun Jungkook. Seni doğru düzgün yetiştiremedik. Sen kendini yetiştirdin bile denilebilir. İleride sevdiğin biri olduğunda lütfen sen sana karşı yaptığım hataları yapma.
Sevdiğini bir an bile olsun üzme. Son zamanda senin bir çocuğu sevdiğinin farkındayım. Bunun kim olduğunu da farkındayım. Annesiyle birkaç sefer görüşmüştük.
Jimin gerçekten çok tatlı bir çocuk. Onu ne kadar sevdiğini görebiliyorum. Sizin için her zaman dua edeceğim.
Umarım oğlum bu sefer hayatta kazanan sen olursun ve o çocukla bir geleceğiniz olur. Ben yapamadım ama umarım o seni sevebilir.
Umarım o değerini bilebilir.
Unutma ki her zaman seni izliyor olacağım. Yaşarken olamadım ama yanında olduğumu da bil.
Umarım hep mutlu olursun. Çünkü hayat sana bunu borçlu.
Seni seviyorum oğlum.
Affetmemen gereken annen
Jimin dolu gözlerini hıçkırıklarla ağlayan sevgilisine çevirdi. Mektubu okurken o bile gözyaşlarını tutamamıştı. Jungkook nasıl tutabilirdi ki?
"Beraber uyuyalım mı?" Jimin yüzüne buruk bir gülümseme yerleştirdi. Jungkook ağlamaya devam ederken oturduğu yatağa uzandı. Jimin'de onun gibi uzanırken saçlarını okşamaya başladı yavaş yavaş.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu ficte Jungkook beni her zaman üzecek.
Bir ara angst yapmayı bile düşündüm ama angst cidden sevmiyorum
