CHAPTER 40

909 101 13
                                    

Ward's POV


I was about to go na. Ihahatid ako ni Jovanni and Angel sa airport while my car is maiiwan na muna rito, iiwan ko nalang din sakanila yung key para magamit nila if ever.


"Ready to go, babe?" Angel asked. Tumango naman ako at isinarado ang pinto ng kwarto. Bumaba na kami at nagtungo sa labas.


Isang pamilyar na sasakyan ang bumungad saakin na tanaw ko mula sa labas.


It's Angge's car.


"She's here." Jovanni said.


"Ward, please let's talk!" Sigaw niya mula sa labas ng gate. Napalingon naman saakin si Angel at tumango naman ako. Pinapasok nila si Angge.


"I'm giving you 5 minutes to speak, ayaw kong malate sa flight ko." Saad ko.


"No, please. Don't leave me. I'm sorry, I didn't mean to do that. I was just drunk and out of my mind."


"It's too late, Angge. Walang magagawa yang sorry mo, as if your sorry can remove the pain. You already know that the most thing that I hate is lies, that lie includes cheating. The bruises is in my heart already, I know that it will be healed someday but never forget that the scars will always be there. Maybe someday mapatawad kita pero yung trauma na binigay mo saakin, it will always be there." I said at binigyan siya ng mapait na ngiti.


"Ward please no, magbabago ako, pangako. Tutuparin pa natin yung pangarap nating pamilya."


"Wala na Angge, sira na. Sinira mo na lahat. Hindi ako napagod na unawain ka, hinayaan kita sa lahat ng gusto mo kahit pa na hindi okay saakin. Sana hayaan mo rin ako. This is the end, eto na yung hinihintay mo. Ginusto mo, panindigan mo. Harapin at tanggapin mo nalang na hindi tayo ang para sa isa't-isa. Isang taon palang tayong kasal pero nandito na agad tayo sa dulo. Alam ko sa sarili ko na wala akong ginawang mali. Binigay ko lahat pero sayo hindi siguro sapat yung pagmamahal. Patawad Angge." Saad ko at sumakay na ng sasakyan.


"Sorry Angge." Rinig kong saad ni Angel at sumakay na rin ng sasakyan.


Angge was left there.


Ito na ang dulo.


"Are you okay, babe?" Angel asked. Tumango naman ako and I wiped my tears. I'm tired of crying. All I have now is just myself.


Sana'y pagsapit ng umaga ay mawala na ang sakit. Sana ganun kadali ang lahat.


Mahal kita Angge, pero ang sakit mo mahalin.


------

LIFETIME - WANGGEWhere stories live. Discover now