İşte son yolcuda geçti ve artık mesaim bitti. Kadıköy Metrosunda bir çıkış turnikesiyim, biraz asabi fazlaca meraklıyım. Akşama kadar diğer arkadaşlarla yarışır dururuz en çok yolcu geçişini kim yapacak diye engelli çıkışı hariç. Bundan sonrasında ona Geniş diyeceğim. Onu da bizim gibi Sultanbeylinde bir metal fabrikasından demonte halinde getirip burada kurulumunu yaptılar, en son onu kurdular. Ona ayri bir ozen gosterder ilk başlarda içerlendik tabi o bizden iki katı genişlikte geçişi kolay ve daha fazla tercih edilecek diye ta ki kurulumu bittikten sonra etiketi üzerine yapıştırılıncaya kadar. Ertesi gun acilisi aylar oncesinden planlanmis Kadikoy - Kartal metro hatti icin devletin tum ust kademesi gelip acilisi yapacak ve bizde artik isimize baslayacaktik. Cok saatafatli bir acilis oldu tabi Anadolu yakasinin ilk metro hatti haberlerde, sosyal medyada ve tabi ki iktidar partinin secim calismalarinda fazlaca gundeme geldi bizde kendimizle ayri gururlaniyoruz. Bu kadar gozde bir isin en yogun istasyonunda gorev yapiyoruz. Neyse Genisi tam benim yanima kurdular kendisiyle oldukca samimiyet sağladık. Biz digerleriyle rekabetteyken o durur bizi seyrederdi bos vakti baya baya fazlaydi. Insanlar isik hizinda bizim icimizden gecip isine, sevdigine, vapura veya bir konsere bir sinemaya yetismeye calisiyorlardi fakat genisi kullananlar sayica cok az ve gecisleri oldukca yavaslardi. Engelli yolcular gecerken bir baska duygu yasardi istemezdi sanki bir insani daha engeller icerisinde gormeyi. Bir gun onun bu durumu hakkinda kendisiyle konusmaya karar verdim bu benim hic tarzim degildi cunku biz burada hep komiklik hep eglence pesindeydik, cikislarda turnikeye takilan ve cikis yeriden giris yapmaya calisan insanlara guler dururduk. Hayatta o veya bu sekilde insanlarin bazilarinin engelli oldugunu bunun cozumunun maalesef bizim elimizde olmadigini ona fazlaca ornekler vererek anlatmaya calistim. Soylediklerimi dinlerken cok sessizdi agzini acip tek kelime etmedi sadece bir kac kez oksurdu, bu aralar havalarin sogumasiyla fazla ceyrana magruz kaliyoruz. Teknik servis arkadaslar gelip iki uc yerimize yag bakimi yapip gidiyorlar bizde iyilesiyoruz. Anlasilan genisin bakim vakti gelmis. Ben sustuktan bir sure sonra derin bir nefes alip ilk kelimesini cikardi agzindan ve bana asil engellilerin biz oldugumuzu söyledi. Buna sasirdim cunku ne benim ne de diger turnike arkadaslarin calismayan hic bir aksami yoktu hepimizin turnike kollari bir saat gibi tikir tikir calisiyordu. Devam etti konusmaya benim saskinligimi anlayarak daha da yukselterek ses tonunu asil engelliler bizleriz diye tekrarladi az onceki cumlesini ve pesinden bunu aciklamak icin araya girmeme firsat vermeden bana bir soru sordu; sahilde yuruyuse cıkabılıyor musun hatta şu bulundugun yerin bir metre otesine gidebiliyor musun ben her engelli insan geçişinde onca onlara sonra da daha beter halde olan bizlere içim sızlıyor. Biz daha beteriz cunku o engelli insanlar bir şekilde hayatın heryerinde olma imkanına sahip olabilrler bu onların olasılıkları dahilinde ama biz ise sabitiz sadece burada bu zemine çakılı bir haldeyiz.
En kalabalık yerde bu dert ile yalnız başımayım dedi ve konuyu kapattı..
