Saskinliklar ifedesizlikler ben bunlara her zaman aliskindim zaten birde bunu ali nin yuzunde gormek beni hic ama hic sasirtmadi ben yalnizligina duskun biriydim ama su an yanimda biri vardi ben ozgurlugume duskun bir insandim ama nerden bilebilirdim ki ozgurlugumun ali nin gozlerinde tamamen yok olacagini o gozlerde hapis hayati yasayip orda takili kalacagimi... sevginin sevmenin ne demek oldugunu bilmeyen biriydim ben bunu bana hissettirecek kimsem olmadi cunku sadece kitaplarim vardi okumaya doyamadigim bir sayfa cevirdikce diger sayfayi kesfetmek isteyen sanki bir olaydan baska bir olaya macerayi yasayan hisseden bir ruhum vardi o kitaplardaki kahramanlara aşiktim ben resmen hepsi benim ailem dostum ardasim sirdasim herseyimdi...cunku onlarin butun duygulari yani kitaptaki karakterlerin hepsi samimiydi ictendi en vahşi ve psikopat olanlari bile en kotu karaktere sahip olanlarini bile deli gibi seviyor ve begeniyordum aslinda en cok hosuma giden durum ise suydu o karakterleri istedigin yonde surukleyebilmek onlarin zihninden gecenlere bile mudahalede bulunmak cok hosuma giden bir durumdu seviyordum bu duyguyi ki yazmaya bayiliyordum...tarifsizlik vardi icimde nasil ifade edecegimi bilemedigim bir durum vardi. Beni bu hale getiren yaşadiklarimiydi yoksa yaşayamadiklarim mi?
Simdi ise yanlizligimdan sirilir gibiydim bu sol tarafimda yureyen adam bakişlariyla beni keşfetmeye calisiyordu anlamaya anlamlandirmaya calisiyordu!!! 'Tek başina buyuyen bir kiz cocugu hayatinda hic birseyini paylaşmamis duygusuzca yasamas bir kiz cocugu..!!
Yuzunde hic bir duygu olmayan biriydim..duygu neydi ki ne demekti yasamadgi yasatilmadigi birseydi..belki de annesizligin yuzunden bu durumdaydim ustune ustluk olup da olmayan babam yuzunden di adi vardi ama kendi hic bir zaman olmadi insan babasi ile gozgoze gelmezmiydi? Ama ben gelmemistim hic bir zaman..annemse bitanem canimin ici onu hic gormemistim bana hamileyken son aylarinda alisveris icin disari ciktiginda bir kac serseri tarafindan tecavüze ugrayip sokaga atilmisti benim anneme dokunmuslardi bu durumu bilmek beynimin uyuşmasina neden oluyordu doktorlar beni kurtarmişti ama annem...
Annem bir melek olmustu...dogdugumda cok aglamisim oyle soylerlerdi hep..sanki annesizligimi sahipsizligimi hisseder gibi aglamisim oyle bir aglayismis ki bu sanki gelecegime feryat edercesineymis bu cigliklar..babam daha annemin kirki cikmadan evlenmis..uvey annemi 17 yasima kadar gercek annem zannediyordum vebeni korumak istedigi icin bana bu kadar bagirip istediklerini yaptirdigini zannerdim megerse beni surekli itip kalkmasi beni dogurmadigi icinmis..artik dayanamamisti bir gun ona anne diye seslendigimde kucuk ogluna sarilmis yeter kes artik ben senin annen degilim daha fazla dayanamayacagim bu oyuna demisti ilk saka zannetmistim ama..gercekmis..anladim bu kadin bunu oyle duygusuzca soyluyordu ki..sanki hic birsey degilmis gibi basitmis gibi..simdi anliyordum yedi sekiz yasinda iken karanliktan korktugumu bildigi halde anne anne diye agladigimi bildigi halde gelmezdi geceleri yanima..aglaya aglaya uykula dalislarim gelmisti bir an gozumun onune neden bana kol kanat germedigini simdi daha iyi anliyordum...bana bir kere bile olsa sarilmayisini seni seviyorum demeyisini simdi daha iyi anliyordum...babam duygusuz adamin tekiydi ucey annemden daha kotuydu..korkumdan onunla ayni odada bile oturamazdim uvey anneme kizardi ve hep beni one surup tartisma cikartirlardi...gitmeliydim bu evden birseyleri bahane edip onlarin mutluluklarinin uzerine golge olmamaliydim..hissediyordum bana hissettiriyorlardi benszi daha iyi olacaklarini..ve boylelikle girdigim sinavdan maliye bolumunu kazanmistim...yabanci oldugum bu sehire okullar acilmadan 5 ay onceden gelmistim..bu sehir cok soguktu insanlari havasi herseyi bana buz gibiydi yabanciydi.. ben nerden bilebilirdim ki!! Burasi bana cehennemden farksiz olacagini..kacip gelmistim..bu arada siniftan bir kiz bana demisti ki. Yaşadigin yerde mutlu olamiyorsan kactigin her yer cehennemdir. Bu soze o zman onem vermemistim.ki halada oyle...bu cumleyi dusundukce bir urperti sariyordu yuregimi..usuyordum bu buz gibi sehirde...kimsesizlik sahipsizlik ilgisizlik en cok da sevgisizlik..agirdi bana ben kucucktun gucsuz yalniz caresiz sadece huzurlu kollarda huzurlu bir uykuya özlem duyuyordum...
