Moc żywiołu (Zawieszona)

Woda

Następnego dnia Flumine spakowała się poszła do szkoły. Ustaliła sobie za cel odnaleźć tajemnicza dziewczynę i przedewszystkim
Ja przeprosić na sytuacje z wczoraj. To zadanie było naprawdę trudne bo nawet nie znała jej imienia. Niestety nie zdążyła się jej nawet dobrze przyjrzeć ale zauważyła jedna charakterystyczną rzecz miała ona gznamię ma przedramieniu. Coś jak przekreślony trójkąt. Przez cała przerwę spacerowała po korytarzach i się rozglądała za tajemnicza dziewczyną. Właśnie siedziała w stołówce żeby coś zjeść kiedy do jej stolika przysiadła się dziewczyna. Flumine była bardzo zaskoczona. Wtedy przypomniała sobie że to może być ta dziewczyna spojrzała na jej przed ramie i zobaczyła ten znak! Flumine podniosła wzrok i powiedziała:
- cześć to ty jesteś tą dziewczyna ma która wczoraj wpadłam. Źle zaczęłyśmy. Ja jestem Flumine a ty?
- Ja jestem Ria. Przepraszam że tak wczoraj uciekłam ale spanikowałam. Strasznie najadłam się wstydu.
- nic nie szkodzi. Też powinnam cię przeprosić powinnam patrzeć pod nogi. A my przypadkiem nie mamy razem fizyki?
- chyba tak! To właśnie stąd cię znałam.
- ty tez wyglądałaś jakoś znajomo.
- coś czuje ze to początek pięknej przyjaźni.

Spędziły cała przerwę na rozmawianiu o zainteresowaniach. Flumine po raz pierwszy w nowej szkole nie czuja się samotna! Każda następna przerwę spędzały razem na rozmowach a na fizyce usiadły razem. Kiedy Flumine wróciła do domu była cała rozpromieniona. Rzadko bywała taka szczęśliwa dlatego jej mama się bardzo zdziwiła. Postanowiła z nią porozmawiać. Weszła do jej pokoju i powiedziała:
- co się takiego wydarzyło ze jesteś taka szczęśliwa?
- dzieją w szkole poznałam nowa przyjaciółkę!
- bardzo mnie to cieszy! Jak się nazywa?
- Ria.

Wtedy mama Flumine trochę zbladła i spytała się jeszcze raz. Wtedy Flumine powtórzyła. A jej mama wyszła z pokoju bez słowa. Bardzo to zdziwiło Flumine. Bardzo chciała dowiedzieć
co tak zdenerwowało jej mamę.