𝗗𝗶𝘀𝘁𝗮𝗻𝘁 𝘀𝘁𝗮𝗿𝘀 | 𝗛𝗼𝗽𝗲𝗸𝗼𝗼𝗸 √

Second Star ✨️

"හේතුවක් නැද්ද උබට?" නම්ජුන් මගෙන් ඇහුවේ අදත් ජන්කුක් මට රෝස මල් එක්ක තව මොනවද ගෙනත් දුන්නත් මං එක දිහා බලන්නේවත් නැතිව ගිය නිසා.. මං දැක්කා එයාගේ ඇස්.. ඒවා හුගක් රතු වෙලා තිබ්බේ අඩලා වගේ.. එත් ඒ මං නිසා නොවෙන්න කියලා මං ප්‍රර්ථනා කරනවා!

"හේතුවක්? තියෙනවා.. මට ඕනේ නෑ.." මං නම්ජුන්ව ගණන් ගන්නේ නැතිව උත්තර දුන්නා..

"බං තේරුමක් තියෙන දෙයක් කියපන්කො!? ජන්කුක් ගේ මොකක් ද තියෙන අඩුව! උබට ආදරෙයි! සල්ලි තියෙනවා.. මුළු යුනිවර්සිටි එකේම ඉන්න ලස්සනම කෙනා.. කෙල්ලෙක්වත් ලස්සන නෑ එච්චර! උබ කොල්ලෙක් හින්දා කැමති නෑ කියන්න එපා.." නම්ජුන් මට කෑගැහුවේ ඉන්නේ ලයිබ්‍රරි එකේ කියලා අමතක කරලා... මට කරන්න දෙයක් නොතිබුණු නිසා මං පොත් ටික එහෙම්මම එයාගේ ඇගට විසික් කරලා එතනින් පිටත් උනේ කිසිම දෙයක් කියන්න මට තේරුනේ නැති නිසා..

මට ඕනේ නෑ කිසි දෙයක්.. මට ඕනේ නෑ ආදරය! ඇත්තටම කිසිම හේතුවක් නැතිව ආදරය ඈත් කරන්න හේතුවක් මංවත් දැනන් හිටියේ නෑ.. තාම දන්නේ නෑ.. ඇයි ජන්කුක්ට එයාගේ ආදරේ නොලැබෙන්නේ..!! ඇයි මට ජන්කුක්ට ආදරය කරන්න බැරි! හැමදේම කන්ෆියුසින්ග්!! මං දැක්කා එයා මං වෙනුවෙන් දුක් වෙනවා අඩනව!! ඒ වෙලාවේ මට දැනුනේ නෑ කිසිම දෙයක්! හැබැයි එතැන ඉදන් මං දෙයක් තෙරුන් ගත්තා!! එයා නෙවේ මාව ලබාගන්න තරම් නොවටින කෙනා.. මමයි එයාව ලබාගන්න තරම් වටින්නේ නැත්තේ..

කවුරු හරි කවදා හරි එයාට ආදරය කරයි, මං දන්නේ නෑ කවුද ඒ කියලා... එත් මං දන්නවා! ඒ මං නෙවේ!