Ben lavinia.. lavinia demir. Evet bir erkek kardeşim var. İsmi Afşin, Afşin demir. Yeni geldiğimiz bu şehir güzel bir yere benziyordu. Yani ne bileyim insanlar sanki çok mutlular ya hiç üzgün insan yokmuş gibi. Hepsi neredeyse kusursuz gibi. Tüm kadınlar pembe tonlarında giyiniyorlar. Erkekler ise mavi tonlarında. Çoğu insan yani aile anne, baba ve çocuk aynı renk giyiniyordu. Çok uzattım sanırım. Geldiğimiz ilk gün annem ve babam yerleşirken biz Afşinle etrafı minik bir keşfe çıktık.
-abla bak okula, çok renkli.
-evet Afşin... Bak şurada bir basketbol sahası var!
-ablaa gidip bakalım mı oraya?
-Afşin eve gitmemiz gerekiyor.
-tamam
Dedi oflayarak
-ablaya oflanmaz!
-Benden sadece iki yaş büyüksün.. Ama kısasın.
Dedi alaycı bir şekilde. Ama çok da kısa değildim sanki. Sadece 20-25 cm.
Afşini yakalamaya çalışırken taşa takıldım ve ilk günden düştüm.
Gözlerimi açtığımda karşımda bir erkek duruyordu. Hayır bu Afşin değil di.
-yardım etmemi ister misiniz?
-e-evet lütfen.
Elini uzattı genç yabancı. Elini tuttum ve doğruldum. Ayağa kalkınca çocuğa pat diye sarıldım. Benden uzundu neredeyse 1.85 civarındaydı. Ben çocuğa sarılırken çocuk şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Tam o sırada Afşin geldi.
-lavinia,ismim lavinia!
-toprak!
-oooo ablama bak sen ilk günden erkeklerle konuşuyor?!
Seni anneme söyliycem!
-afşin hayır söyleme. Sana para veririm.
(Yazar: rüşvet mii? Evet polis bey bu kız!)
- off tamam be ne kızıyorsun hemen?
Bence 50 işimi görür.
-tamam Afşin 100 vericem unut bunu?
-ver
Elini uzattı. Bende cebimdeki cüzdandan 100 dolar çıkarıp verdim.
-unuttun mu?
-ha
Sözü camdan uçarak gelen top kafasına vurnunca yarım kaldı.
Ben topu elime alıp pencereye doğru ilerledim. Aşağıya bakınca toprak da oradaydı.
-selam güzelim.
-s-selam
Dedim topu göstererek.
-oww sana mı geldi?
-hayır Afşine geldi?
-Afşin?
-kardeşim.
-özür dilerim ikinizden de.
-sorun değil.
Tam arkamı dönüp gidecekken;
-güzelim seni burada daha önce hiç görmemiştim.
-bu gün taşındım.
-o zaman şimdi senin yerleşmen gerekir değil mi?
-evet
-kusuruma bakma seni alı koydum.
Sonra görüşürüz.
El salladım o da bana karşılık verdi.
Akşam olunca yerleşmemiz tamamen bitmişti. Akşam yemeği için aşağıya indik. Annem yine döktürmüş.
Yemeyi yedikten sonra ellermi yıkayıp salona geçince birden zil çaldı. Ben kapıya yönelirken annem ve babam çoktan uyumuştu. Afşin de yukarıda film izliyordu.
Kapıyı açtığımda karşımda hiç kimse yoktu etrafa baktım kimse yoktu.
-hey burdayım... Aşağıda.
-selam
-selam ben yan evde yaşıyorum.14 yaşındayım. İsmim Tuğba.
Boyu kısaydı benden biraz daha kısaydı. 10 cm falan. Ben 1.55dim
Afşin 1.80di.
Kızla konulurken Afşin aşağıya indi.
-abla?
Selam güzellik
-s-selam
-Afşin beyin hızlı zamanları...
Ablacım gel otur yanıma.
-ben Afşin demir. 15 yaşındayım. Sen?
- Tuğba deniz akay. 14 yaşındayım.
Memnun oldum
-bende
-tuğba kahve içer misin?
-yok abla bana kafein yasak.
-peki
Biraz daha konuştuktan sonra Tuğba gitti. Bizde zaten sonra uyuduk. Ertesi gün babam bizi okula kayıt yaptırmaya gitmişti.
