Takıntılı Sevgilim

~~Baş Belası Kaan~~

"Ankara-İzmir uçağı gelmiştir. Yolcuların dikkatine"

İşte o an. Arkadaşlarımı geride bırakıp gitmek beni üzüyor.Sadece iki kişi hariç sevgilim sandığım piç kurusu arkadaşım sandığım Yasemin orospusu ile yatakta yakaladım.

Ailemin izni ile İzmir'e taşınmaya karar verdim. Şuan uçağın kontrollerinden geçiyorum. Kontroller tamamlanınca uçak beni bekler.

**

Uçaktan indim herkes çocuklarını karşılamaya gelmiş. Bir süre etrafıma göz gezdirdim. En sonunda çıkışı buldum ve işlemleri hallettim.

Evimin yolunu tutarken zamanın ne kadar çabuk ilerlediğini fark ettim.

Akşam olmuştu ve her yer karanlık sadece sokakta 1-2 ışık vardı. Işıklara bakarken kendimi yerde buldum.

Düştüğüm yer yumuşaktı. Düşerken gözlerimi kapatmıştım. Yavaşça gözlerimi açtım ve karşımdaki 1 çift gözle göz göze geldim.

Sinirle "Yavaş olsana be hayvan!" diye bağırdım. Ellerini belime koyup beni döndürerek yana itti. Sonra ayağa kalktı ve özür bile dilemeden arkasını dönüp gitti.

-"İnsan bir özür diler. Pardon insan dedim değil mi? Hayvan!"

Bana doğru döndü.

-"Sen bana 'Hayvan' mı dedin ?!"

-"Evet sana dedim ne olmuş?"

Bana iyice yaklaşmıştı. Yerde oturduğum için kafamı kaldırmak zorunda kaldım. Oda kafasını eğerek inadına gözlerini bana dikince bende onun gözlerimi gözlerine diktim.

Çok etkileyici gözleri vardı. Ayağa kalktım. Dudaklarımızın arasında en fazla 1-2 santim vardı. Konuşurken dudakları dudağıma çarptı.

-"Sen beni tanımıyorsun galiba?" dedi.

-"Tanımam mı lazım?" O an dudaklarımı ısırdığımı farkındaydım ama durduramıyordum. O bana ukalaca.

-"Dudaklarını ısırman bende nasıl bir etki bırakıyor haberin var mı?" dedi.

O an çok utanmıştım onu çekip öpmemek için kendimi zor tuttum. Beni kendine çekip dudaklarıyla dudaklarımı kapattı ve sömürmeye başladı.

Zorla kendimi çekip tokat attım.

-"Sen ne yaptığını sanıyorsun.Bu dudakları öpmek için uğraşan kaç kişi var haberin var mı senin?"

-"Ben o sürtüklerden değilim. Aslada olmam!"

Ukalaca sırıttı.

"Bir gün sana bu dediklerini hatırlatırım"

Tam cevap vermek için ağzımı açmıştım ki arkadan gelen 2 kişi gördüm.

-"Bu yeni kızın mı Kaan?" dediler. Demek ki adı Kaan'mış.

-"Ne yeni kızı be serseriler"dedim.Ve elimin tersiyle Kaan'ı ittim ve iki serserilerinin üzerine yürüdüm.

-"Ne demek yeni kızı? Adını bile şimdi öğrendim ben be!" dedim ve onları da ittim.

Arkamı döndüm ve Kaan'ı itip yerdeki valizimi alıp hızlıca ilerledim. Arkamdan koşup kolumu tuttu ve kendine döndürdü.

-"Eve kendin mi gideceksin?" dedi. Açıkçası bende bilmiyorum.

-"Evet!" dedim ve kolumu kurtarmaya çalıştım. Dahada sıktı. Bende çekmeyi bıraktım.

-"Ben bırakayım o zaman. Adresi ver yeter."

-"Açıkçası bende evimin adresini bilmiyorum" dedim utana sıkıla.

Kahkaha attı ve kolumu bıraktı. Bir insanın gülüşü bile bu kadar güzel olabilir mi?

-"Merak etme buluruz. Gel arabam şurada" arkasını dönünce valizimin kulpunu çektim ve bende onu takip ettim.

Pat diye durunca sırtına çarptım. Gülüp bir arabanın önünden dolaşarak şoför koltuğuna oturdu.

Ben hala olduğum yerde şu mükemmel arabaya bakmakla meşgulüm. Artık ne kadar öyle ağzım açık arabaya baktıysam benim tarafımdaki kapıyı açtı.

-"Arabama daha fazla öyle bakmamalısın" dedi ve gülerek önüne döndü.

Bende kızararak arabaya bindim ve kapıyı kapattım ve rahatça oturdum. Bana dönüp gülünce bende kıkırdadım. Şuan yayılmış ve koltukta kayıp olmuş gibiyim.

-"Kemerini takmanı öneririm." kemerimi taktım ve daha ne olduğunu anlayamadan araba birden öne fırlayınca koltuğun kollarına tutundum.

-"Az yavaşlar mısın? Hem daha adresi bile bilmiyorum!" bir saniye.

-"Dur dur. Nereye gidiyoruz biz?" dedim.

Bana kısa bir bakış atıp önüne döndü.

-"Benim evime.."