KAMER

Hoşgeldin Sevdam

Konakta öyle tatlı bir telaş vardır ki tüm ahali canla basla hazirliktadir. Evin küçük Ağası Urfa'ya Kesin Donus yapıyor. Yemekler emrine sunulmaya hazırlanıyor.
Evin hanımı Nebile yani yengem emirler yagdırıp duruyor konak çalışanlarına. Penceremden izliyorum oluşan telaşı. En onlar kadar heyecanlıyım belki daha fazla. Kır Ağam Bir yandan oğlunun havaalanindan alınması için araçlar yollamaktadir. Tek ogluna gözünün nuruna..
Kapatıyorum gözlerimi cam kenarında. Çocukluğum geliyor aklıma. Halfetideki karagul bahçeleri.. mehmet amcanın çınar ağacı.. masmavi gökyüzü ve Viranşehir.. birde tabiki Murat.. hasret duyuyorum sanki geçmişe.. o zamanlara dönmek için neleri vermezdim. En masum olduğumuz anlara..
Sevdam o zmn büyüdü belki bilmiyorum. Hayatımı beter edeceğim Sevdam.. başıma bela Sevdam...
Bu nasıl bir sevdadir ki bunca yil yakamı bırakmaz. Bu nasıl bir sevdadir ki oluru olmamasına rağmen aynı sazı calarda durur. Bu nasıl bir sevdadir ki hayaliyle bile dünyanın en mutlusu olurum.. boyle düşüne düşüne kaç zamanımı harcadım bir ben bir allah bilir. Ancak gerçek dünyaya donme vaktidir.
Annem başımda bana sesleniyor. Cimdiklemesiyle kendime geliyorum.
"Yandım anam! Ne var anne yoldun etimi."
"Sus kız sesleniyom sabah beri duymuyon mu? Nereye daldin gittin?"
"Yok bişey "diyebildim sadece. Ama mediha sultan Bu. Inanır mi hiç? Inanmaz inanmamasina ama daha fazlada kurcalamak istemez.
"Eyi gel hazirliklara yardım et. Yemek hazirlayalim. Kuzum, yiğidim ozlemistir benim yemeklerimi." Der çıkar odadan annem. Peşin sıra ben..
Annem canı gibi sever murat 'i.
Büyük bir aşkla koyuluyorum ise. En çok ben bilirim murat neleri sever nasıl sever.. bizzat ben yapacağım bütün yemekleri. Ilkin başlıyorum ayran asi yapmaya. "Yiğidim çok sever" ^_^ hep derler ya yemegime sevgimi katiyorum diye. Hakikaten öyle. Bende katayim biraz sevgi. Koca bir aşk. Biraz da çocukluk haaah şimdi oldu. :D. Yemeklerin arkasi peşin sıra geliyor zaten.
Sahi nasil baslamisti Murat"a Sevdam. Amcamın oglu sonuçta.. tabi ya ilkokulda.. başta belki hayranlikti ama sonra büyüdü kocaman bi sevda oldu. Yuregim sığmadı içime. Doldu taştı.

Vakit gitgide daralıyor. Neredeyse gelecek yağız delikanlim.. Nebile yengem son kez kontrol eder herşeyi. "Kahya aradın mi mümtaz Agayi ( amcamın adı) nerede kalmışlar?"
"Aradım hanimim gelmek üzereler"
"Eyi eyi kurun sofrayı"
Bütün çalışanlar oraya buraya dagiliyor. Allah im bu nasıl bir heyecandir :(
Mutfakta hersey hazırdır. Envai çeşit yemek, içecek ne ararsan var. Telaş ve endişe var. Merak ve sevda var. Sonra ben varım. Kamer. Sevdası boyundan büyük Kamer..
Derken dışarıdan sesler duyuluyor.. "geldi! Geldi! Murat agamiz geldi"
Elim ayağım titremeye basliyor.. elimdeki bardak düşüvermesin mi sonra. Bin parçaya bölünüp tuzla buz oluyor.. herkes disari fırlıyor bn en gerisin geride kalıyorum. Size ne oluyor. En çok ben beklemedim mi onu? :( ilk ben gormeliyim. Ama neden kalkamiyorum oturduğum yerden. Afalladim kaldım o_O
Biraz cesaret Kamer. Doğrul hadi. Bak karşında Murat. Bak bir hele.. kapıya yanasiyorum. En arkadayim. Yok göremiyorum. Daha doğrusu görmek için bir çaba sarfetmiyorum.. cesaretim yok. Özgüven desen sıfır. Içeri girip kirdiğim bardağın parcalarini toplamaya devam ediyorum.. bunca zaman bekledim biraz daha bekleyiveririm. Çok mu zor:(