ملاكى

ملاكى البارتى الرابع عشر

يلا نبدأ
عند جاسر و ناهد
هاند بخوف شديد:جاسر دااا آآآآآ دا يبقى
جاسر بعصبيه:ماتخلصى
ناهد بسرعه :جاسر دا يبقى ابوك
صُدم جاسر:آى ط طب ازاى دا انا معرفهوش
ناهد ببكاء مرير:والله غصب عنى اسفه
جاسر بتوتر:ي يعنى ا انا كمان مش ابن لطفى
ناهد سقطت ارضا:لا مش ابنه اسفه والله حصلت غلطه اسفه
جاسر بضيق:هاا ياناهد هانم ومين تانى فتون بنت مين مش بعيد ما تكونش بنت لطفى برضو
ناهد ببكاء:لا والله فتون هى اللى بنت لطفى صدقنى
جاسر بقرف:بقيت بقرف منك ومن علاقاتك الزباله،  مش عارفه اى إللى محببك فى الرجاله الكبيره دى يا شيخه اتقى الله دا حتى صاحبتك خدتى منها جوزها
ناهد ببكاء وعيون مثل الدماء:والله غصب عنى
رمقها جاسر بنظرت قرف وذهب
ناهد بحزن :جاسر سمحنى يابنى
لم يرد جاسر وصعد إلى غرفته
جاءت فتون
فتون بخوف:ماما فى انتى كويسه
ناهد بحزن:ازاى هبقى كويس وبنتى ادمرت
فتون وهى تسندها:طب قومى معايا يا ماما اطلعى ارتاحى
صعدت ناهد مع فتون
.....................................
عند اسر
اسر بقلق :يارب استرها معاها
جاء على فى قلق
على بخوف:اسر
اسر بحزن:خطفها يا على خطفها
على بغضب:اقسم بالله ل اقتله
اسر:اهدى يا على
جاء عبدالرؤوف بغضب:اسر تعرف قصر مؤنس القديم فين
اسر بإستغراب:لا بس عرفت ازاى انها فى القصر القديم
عبدالرؤوف بضيق:اكرم باشا عرف من واحد من حراسه بس مش راضى ينطق فين القصر داه
اسر :اهدى يا بابا كلو هيكون تمام
عبدالرؤوف بعصبيه :اهدى ازاى انت ازاى مطمن كدا
اسر بحزن:بابا هو بيحبها بجد مش هيأذيها
على بغضب:ولو بيحبها ماكنش عمل كدا
اسر :على يمكن يكون ماكنش فى وعيه
عبدالرؤوف بعصبيه:مش عارف انت بتسويله لى دا انسان حقير
اسر:بابا مش بسويله بس دى الحقيقه
عبدالرؤوف بضيق:بلاش قرف بقا
على كان فى قمه الغضب من حديث اسر لانه يعشق ياسمين،  رحل على فى ضيق شديد
عبدالرؤوف:عاجبك اهو مشى
اسر بإطمئنان:ماتقلقش هيبقى كويس
رن عبدالرؤوف على اكرم
...............................................
عند مؤنس وياسمين
فاقت ياسمين و وجدت مؤنس ينام بجوارها ويحضنها بتملك شديد
ياسمين بصوت ضعيف:م مؤنس قوم
فاق مؤنس بخضه:ياسمين انتى كويسه تعبانه فيكى حاجه
إستغرابت ياسمين:لا بخير لى
مؤنس بفرحه:ياسمين انتى حامل
ادمعت عيون ياسمين:بجد مش مصدقه
مؤنس وضع يده على خدها ومسح الدموع:خلاص بقا يا سوسو
ياسمين بحزن:انا مش عارفه احبك ولا اعمل اى انت لى بتعمل كدا
مؤنس بحزن:ياسمين بصى انا من وقت ما ماما ماتت وانا محدش بيهتم بيا ديما كنت بكون لوحدى محدش كان بيجى يقولى انت فين وبتاكل ولا لا دا حتى بابا بعد موت ماما اتجوز ومراته كانت ديما تضربنى وتحرمنى من الاكل كل دا عشان مش ابنها وانى ابن مرات جوزها
تعرفى كنت عايز ديما اقرب منك بس انتى كنتى قريبه من على اكتر يا ياسمين انا فى يوم هربت من البيت واشتغلت مع أكبر تجار المخدرات ومشيت فى سكه وحشه بعدين لما ماكنتش قادر اعيش من غيرك رجعت وبدأت شغلى بفلوس حلال عشان اتجوزك بس انتى رفضتى داه وكنت عايزه تتجوزى على و عمى رفضنى ماتحملتش فكرت انك مش عايزه تتجوزينى وهتكونى لغيرى فطلبت منك تيجى البيت عندى بحجه انى تعبان ومش لاقى حد يسندنى وانتى استفزتينى بكلامك فحصل انى اغ اغت*صبتك انا اسف يا ياسمين على كل حاجه حصلت منى وحشه واذيتك فيها،انا كدا حكتلك كل اللى حصل معايا
بكت ياسمين :انا ماكنتش اعرف كل دا
مؤنس مسح دموعه:مش مشكله بس انا عايز ابدأ حياه جديده معاكى وتكونى ليا ونربى ابننا من غير مشاكل وهعتذر ل عمى واسر ونبدأ علاقه ك عائله سعيده
ياسمين بحب:وانا موافق يا مؤنس
مؤنس بفرحه وحضنها بحب:بحبك اوى
ياسمين بخجل:وانا كمان
مؤنس بفرحه شديده:قومى بسرعه إلبسى ويلا نروح عند عمى دلوقتى يلا بسرعه
ضحكت ياسمين على جنونه:هههههههه يابنى اهدى
مؤنس :مش قادر عايز كل حاجه تتصلح دلوقتى
ياسمين بإبتسامه كبيره:ماشى هلبس ونروح
ارتدت ياسمين ملابسها وخرجت مع مؤنس من القصر متجهين إلى قصر الصياد