Kavuşamadigim.. [ÇağTu]

24. bölüm

Çaganla birlikte revire gittik. Dudağının kenarı patlamıştı onun dışında yüzünde ufak tefek çizikler vardı bu haliyle bile çok çekiciydi bu cocuk. Düşünmeyi bırakıp cagana döndüm

"Otur şöyle pansumanı yapayim gidelim. Nerdeyse ders biticek"
"Tamam"

Çağan oturunca önünde eğildim yavaş yavaş dudagina pansuman yapıyordum çağan da pür dikkat beni izliyordu biraz sure sonra cekildim

"Bitti gidelim hadi"
" bekle"

Çağan yaklaşınca geriye gittim.

"Gelmesene üstüme"
"Neden aşık mı olursun?"
" ne aşkı be senden nefret ediyorum çağan efe ak"
"Duygularımızın karşılıklı olmasına sevindim tuana naz tiryaki"
"İyi şimdi çekil önümden"

Çağan direkt kapıyı çarpıp gitti yine sinirlendi ne yapicam ben bu hödükle bide duygularımiz karşılıklı diyo bal gibi aşıksın çağancim..
Dışarı çıkıp bizimkileri buldum onlarda işlerini halletmislerdi.

" Hadi sınıfa gidelim artik"
"Tamamda ülkü sen hangi siniftasin yerini tarif edelim sen bulamazsın simdi"
"Ben 11/B deyim"
"Oaa bura bizim sınıf. Ne guzel lan bizimle ayni siniftasin hadi gidelim zaten yeterince geciktik"

Sınıfa gectik ama çağan yoktu hocadan ozur dileyip oturduk. 5 dk sonra teneffüs olmuştu

"Leya çağan nerde"
"Bilmiyorum ki en son seninleydi"
"Bi arasana açacak mi telefonu"
"Tamam"

Leya aradı ama mesgule attı yine aradı yine mesgule attı

"Yok acmiyo"
"Çıkıp arayalım o zaman buralardadir nerde olcak"

Leya yagiza dönüp caganin kayıp olduğunu söyledi hep birlikte bahceye indik okulun üstünü altına getirdik ama yoktu.

"Yok lan yok nerde bu cocuk"

Yagiz çok sinirlenmisti şuan bisey dersek bizi öldürebilirdi...
Aklima gelen fikirle konuştum

"Bi dk ben galiba nerede olduğunu biliyorum hemen gelirim"

Kosmaya basladim bizimkilerde pesimden koşuyordu. Dilek ağacının oraya geldim tahmin ettiğim gibi buradaydı. Yere oturmuş dizlerini kendine çekmiş ağlıyordu.. Küçük adımlarla yanina gidip oturdum

"Caga-"
"Sus tuana bisey deme"
"Ama be-"
"Sus dedim"

Denizle göz göze geldik üzüldüğümü anlamış olmalı ki konuştu.

"Cagan gardasim kiz burda sana bisey demeye çalışıyo ikide bir sözünü kesmesene. Hem ne oluyor size artık şu küslüğe bi son verin. Biz şimdi gidiyoruz aranızdaki buzları eritmeden okula gelmeyin. Biz hocalara uydururuz biseyler. hadi yürüyün gençler gidiyoruz"

Onlar iyice gözden kaybolunca cagana yaklaştım ama hala bana bakmıyordu

"Çağan özür dilerim"

Bende ağlıyordum onu böyle görmeye dayanamıyorum burnumu çekince çağan hızla bana döndü

"Ağlama naz senin tek goz yaşın için dünyayı yakarım... Sen gerçekten benden nefret mi ediyosun"

Cok masumdu bu hali. Yanağına öpücük bırakıp geri cekildim

" Nefret mi ediyomuşum"
"Hayir"

Güldü.. Hastası oldugum gamzesi ortaya çıktı yanagindan tutup gamzesinden öptüm

"Barıştık mı naz"
"Hala kirginim sana efe.."
"Naz gerçekten özür dilerim o kizi kabul etmemeliydim biliyorum. Ama çok ağladı dayanamadım.."
"O ağlamasın diye beni ağlattın efe"
"Herseyi telafi edicem söz bir daha sen asla aglamicaksin. Senin ağladığın gün benim öldüğüm gündür"
"Efe sus öyle konusma"
"Ama öyle naz neyse bugün okulu ekelim"
"Olur ama nereye gidicez ki hem eşyalarımız okulda"
" onları leyalar halleder mesaj atarım şimdi.."
"Peki"

Efe ayaga kalkıp elini uzattı tutup ayağa kalktım .. Hızlıca çektiği için vücudumuz birbirine çarptı. Yine kalbim çok hızlı atıyordu bu sefer efenin kalbinin sesinide duyabiliyordum..

Biraz yürüdükten sonra luna parkın önünde durduk

" efe parka gidelim"
"Gidelim guzelim gel"

Birlikte parka girdik

"Neye binersin"
"Korku tüneli"
"Korkmaz mısın"
" sen varken korkmam"
" Naz... Seni seviyorum"

Kalp krizinden diğer tarafi boylamazsam iyidir çağan bilet alip geldi ve bindik tren hareket edince çağana iyice sokuldum.
Önümüze birden bisey çıkınca çiğlik atip Caganin göğsüne koydum yüzümü
Hiç etrafa bakmadan öylece cagana sarılıyordum. Tren durunca gözlerim korkuyla açıldı.. Dışarı çıkmıştık bile. Hemen trenden indim

"Bidaha luna parka gelmicem"

Çağan gülüp beni kendine çekti

"Bence çok eğlenceliydi"
"Çağan ya sus! Eve gidelimmi"
" hay hay efendim. Onden buyrun"

İkimizde gülüp yürümeye başladık..