Yorulamazdım ,
Öyle bir şansım yoktu . Yoksa kim korurdu onları ... ben bir kahramandım önceliğim başkalarıydı ve her zaman öyle olacaktı .
Ama acıtıyordu .
Sevdiğimin canımı yakması , geçmişim ve şu an olduğumuz durumun karmaşıklığı , aklım almıyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sensizlikle sınanmış ruhum acı çekiyor görmüyor musun"
Izuku'nun ağzından
iş etütünden dönmem ile kendimi odama attım . Ortak salonda bana endişe ile bakan arkadaşlarıma gülümsemiş ve iyi olduğumu söylemiştim .
Ama değildim . Umutsuz ve çaresiz hissediyordum . Karanlık , ruhumu ele geçirmeye başlamıştı çoktan .
Uzun zamandır kalbime gömerek sakladığım acı gün yüzüne çıkıyordu. Toprakta filizlenen bir çiçek gibi . Tek farkı ise o çiçek benim ciğerlerimde büyüyor nefes almamı engelliyordu . Kalbimin de etrafını sarıyor bir acı yumağı oluşturuyordu benim de elimden tek gelen ise acıyı yok saymak oluyordu .
Zoraki çıkarttığım okul kıyafetlerimi sandalyemin üstüne yığmıştım . Sadece boksırımla kaldıkran sonra kendimi All Might desenli yorganımın üstüne atmıştım . Soğuk kumaşın tenimi sarması az da olsa rahatlatmıştı beni .
Yorulmuştum , tükenmiştim . Kimseye anlatamacağım acımla baş başaydım ve bu bana kafayı yedirtiyordu . Kafamı salladım , böyle düşünmemeliydim Ben bir kahramandım.
Korumam gereken çocuklar vardı Eri ve Kota gibi arkadaşlarım vardı Kirishima-kun İida-kun Todoroki-kun Kaminari-kun ve Shinso-kun gibi
Sevdiğim vardı , daha önce koruyamadığım elimi tutmayan bir sevdiğim .
Gözlerimin önünde kötülerin alıp götürdüğü , birkaç metre uzağımdayken haraket edemeyip elini elime dolayamadığım ve benim yüzümden acı çekmiş sevdiğim .
Yorulamazdım ,
Öyle bir şansım yoktu . Yoksa kim korurdu onları ... ben bir kahramandım önceliğim başkalarıydı ve her zaman öyle olacaktı .
Ama acıtıyordu .
Sevdiğimin canımı yakması , geçmişim ve şu an olduğumuz durumun karmaşıklığı , aklım almıyordu .
Elimde değildi üzülüyordum , geçmişim ruhumda bıraktığı izler ona olan sevgimle ortaya çıkıyordu .
Onu düşündüğümde bağlantılı olarak hatıralarımızı hatırlıyordum , asla sarılmamış yaralarım .. çok canımı yakıyordu .
Bana bir kere bile gülümsememesi geçmişte söyledikleri
Unutamıyordum işte , çocukçaydı belki de
Ama seviyordum işte
Sevmek aşık olmak mantığınızı bir kenara koymaktı , ben ona yıllardır aşıktım ve Katsuki Bakugou aklımı uçurduktan sonra kalbimi parçalamıştı . Acımasızcaydı ama gerçekler buydu .
Aklını alıp divane yaptığı benim kalbimi de yok etmişti kötü karakter misali . Asla onun kötğ olduğuna inanmadım inanmam da , asla suçlamadım yaşadıklarımdan dolayı onu
