GentleTouch Series 2: Farell Zain Decebal

CHAPTER 6:

HHI GUYS! Nagbabalik ako HAHHAHAA. Sorry at inabot ng 3 days. Nagkasakit kasi ako and my family have been struggling this past few days. But anyways, enjoy this story! Dont forget to vote and comment po. That'll be a great help po and

here are some of my socmed accs:

Tiktok: @AraVienn🦋
Facebook Acc: AraVienn Decebal

"So andito pala ang attention seeker."
Nag angat kami ng tingin ni Eydan ng madatnan ang babaeng ikinakakulo ng dugo ko. Padabog na tumayo si Eydan ngunit pinigilan ko ito.

"What do you want?" Nakakuyom ang kamay ko habang tinatanong ito. My temper cannot control it. Masyado nang namumuro ang babaeng to. Tinaasan ako nito ng kilay nang biglang lumapit sakanya ang isa pa niyang kasama at binulungan ito. Naririnig ko iyon.

"Gumanti ka, Arian. Pinahiya ka niya kanina." Bulong ng babae sa kaliwa niya.

So, she's Arian. This bitch named Arian.

Ngumisi ito  at lumingon sa kaibigan. Pagkalaunan ay tumingin ito saakin. Her stares are too deadly it didnt even scare me a bit. I got used to those kind of threaty stares and i just dont care.

"Pinahiya moko kanina. And you need to say sorry." Taas noong tanong nito.  Biglang sumabad si Eydan.

"Ano?! Nababaliw kana ba?!" Pasinghal na sabi ni Eydan. Pinakalma ko si Eydan at pinatabi sa gilid ko at ako ang lumapit kay Arian. This time i stared at her with a dim and dark stare.

"Sorry for what? For making you look like a fool there in the plane?" I sarcastically said. Agad na umangat ang braso nito sa ere at balak akong sampalin.

"I'll never say sorry nor bow at you. Tandaan mo yan. Ang ayaw ko sa lahat ay ang minamaliit ako. So stop this stupidity because you look like a shit right now."

My words cannot contain my anger anymore. This woman keeps on getting into my nerves. Mabuti nalang at kalmado akong magsalita kaya hindi halata ng mga tao sa loob ng café na nagtatalo kami.

Ibinaba nito ang kamay at nagmartsang lumabas ng cafe. Bumaling saamin ang tingin ng dalawa pa nitong kasama at sinamaan kani ng tingin ni Eydan. Ngunit hindi na namin iyon pinatulan. Umupo ulit kami ni Eydan at napkalawak ng ngiti nito.

"Grabe ka gurl! Dalawang beses napagiya ang babaeng yon. Buti nga sakanya." Nakangising sabi nito habang sumimsim ng kape na inorder niya.

"Sumusobra na kasi eh. Pero sana lang ay ito na ang huling ma away kami. Bago palang tayo dito kaya umiwas tayo sa away. Lalo na sakanila." Pag papaalala ko dito. Tumango lang ito at ngumiti. Nakatulala ako sa hangin ng bigla kong maalala ang dalawang anak ko.

Kamusta na kaya ang kambal ko? 12 oras na akong wala sa bahay.

Napag desisyunan kong magpaalam muna kay Eydan at kinuha ang cellphone sa bag na dala ko.

"Eydan, lalabas muna ako sa saglit may tatawagan lang ako." Pagpapaalam ko dito. Tumango ito. "Sige, balik ka kaagad ha?"
Tumango lang ako at tuluyan nang lumabas ng café.  Nagtungo ako sa malapit na escalator at doon ako tumawag. Ilang ring lang ay sumagot na ang nasa kabilang linya.

"Hi mama!" Pasigaw na sabi ng kambal ko sa kabilang linya. I miss their voice so much. So as their chubby figures. It's already been 12 hours since i last saw them and i'm starting to feel lonely.

"Hi mga anak, miss na kayo ni Mama.  Hindi ba kayo nag papasaway kay ate Reeze jan habang wala ako?" Pag usisa ko dito. I can hear Ferine giggling on the line. Si Ferion naman an nagsalita.

"Mama, si Ferion ito po. Me and Ferine were very obedient to ate Reeze. We even cook food together." Pagsasalaysay ni Ferion. Napangiti ako dahil sa murang edad ay may kaalaman na sila sa gawaing bahay.