Kara

193 18 7
                                    

Kara ' dan

Karşım da duran adamın kafasına hiç düşünmeden sıktım her taraf kan olmuştu  karşımda az önce kendini bi şey sanan oruspu çocuğu şimdi yere yığılmıştı arkamı döndüğümde adamlarım bana korkulu gözlerle bakıyordu gözlerimi tek tek hepsinin yüzünde gezdirdim hepsinin suratında aynı ifade vardı saf korku tam da istediğim gibi hepsinin yüzünü izledikten sonra en sert sesimle konuşmaya başladım "Eğer sonunuzun böyle olmasını istemiyorsanız bana karşı gelmiyecek ve kendinizi bi halt sanmıyacaksınız  !!!" diye bağırdığımda hepsi kafasını sallamıştı kimsenin konuşmaya cesareti yoktu insanlar üzerindeki bu etkimi seviyordum . Son kez gözlerimi yüzlerinde gezdirip depodan çıktım arabaya doğru ilerledim adamlarımdan biri bana kapıyı açıp arabaya geçince kapıyı kapatıp helen şöför koltuğuna geçip eve sürmeye başladı.

Yaklaşık on beş dakika içinde eve varmıştık evin bahçesine girince araba durdu ve bi koruma gelip kapımı açtı arabadan inip seri adımlarla eve yürümeye başladım kapıya gelince şifreyi girip bekledim kapı açılınca içeriye girip kapıyı kapatım salona geçip kendimi koltuğa bıraktım çok yorulmuştum bu gün  tam rahat bir şekilde oturacakken telefonum çalmaya başlayınca ona baktım Serdar arıyordu bekletmeden açtım "söyle "dedim sert sesimle telefonun diğer tarafından ilk bi hışırtı geldi ardından da Serdar 'ın sesini duydum " Abi o şerefsizin yerini bulamadık kaçmış puşt ama oğlu varmış onu bulduk istersen oğlunu alalım belki o biliyordur babasının nerde olduğunu " dediğinde sinirlenmiştim    nasıl kaçardı lan "Tamam oğlunu alın bizim depoya kaldırın "dedikten sonra Serdar 'ın ne diyeceğini dinlemeden telefonu suratına kapattım biraz daha o rada öylece oturduktan sonra kalkıp duş almak için yukarı çıktım duştan sonra biraz dinlenip öyle depoya geçecektim

💙💙💙💙💙 sizi çok seviyorum aşklarım benim 

BenimsinHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin