မနက္စာထမင္းစားပြဲဝိုင္းကႀကီးမားေနေပမယ့္ထိုင္ေနသူကေတာ့ Jeff Satur နဲ႔ Barcodeအျပင္မရိွ။
" စားမေကာင္းလို႔လား Barcode "
တစ္လုပ္ခ်င္းစီျဖည္းျဖည္းခ်င္းဝါးေနတဲ့ Barcodeကိုစုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္ၾကည့္လိုက္ၿပီးJeffကေမးေတာ့ထိုကေလးကေခါင္းကိုတြင္တြင္ခါလ်က္
" မဟုတ္ပါဘူးဗ် စားေကာင္းပါတယ္။ "
" အားရပါးရစားသင့္တယ္။ခံတြင္းျပသာနာတစ္ခုခုရိွလို႔လား ကိုယ့္ကိုပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ "
ငယ္စဥ္ကတည္းကထမင္းစားဝိုင္းမွာအသံေလးနည္းနည္းထြက္လာရင္ေတာင္မႀကိဳက္တဲ့သခင္ငယ္ေလး Jeff Satur က Barcode Tinnasitဆိုတဲ့ကေလးေလးကိုေမြးစားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာထမင္းဝိုင္းၪီးေဆာင္စကားေျပာသူကJeff ျဖစ္လာသည္။
ထမင္းမစားခ်င္လို႔ Barcode မိႈင္ေနတဲ့အခ်ိန္ ၊ Barcodeႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ဟင္းမပါတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးဆို Jeff ကဟင္းေတြကိုခ်က္ခ်င္းလဲခိုင္းတတ္ၿပီးကိုယ္တိုင္ပင္Barcode နဲ႔တစ္ပန္းကန္ထဲ တစ္ဇြန္းတည္းစားတတ္သည္။
" ေအာက္အတြင္းဘက္ကသြားကနည္းနည္းက်င္လို႔ပါ အကိုဗ် "
" ညေနေက်ာင္းကျပန္လာရင္ ေဆးရံုကိုသြားမယ္။ကိုယ္ညေနေက်ာင္းလာႀကိဳမယ္။ "
" ခင္ဗ်ာ ? ကြၽန္ေတာ့္ဘာသာသြားလည္းရပါတယ္ အကို႔ကိုအလုပ္မရႈပ္ေစခ်င္ပါဘူးဗ် "
ၾကည္လင္ေနတဲ့Jeffမ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုမုန္တိုင္းတိုက္မတတ္ျဖစ္သြားရကာ Barcodeကိုေစ့ေစ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး
" ထပ္မေျပာနဲ႔ ညေနလာႀကိဳမယ္ "
မတတ္သာတဲ့အဆံုးBarcodeလက္ခံစကားနဲ႔ေက်းဇူးတင္စကားေပါင္းေျပာကာေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ရသည္။
အကို Jeff က Barcode ဒီအိမ္ေတာ္ကိုစေရာက္ကတည္းကလက္ပြန္းတတီးအေနခဲ့ရဆံုးလူျဖစ္သည္။ေမြးစားခဲ့သည့္ပါးပါးနဲ႔မားမားကBarcodeကိုအရမ္းဂရုစိုက္ပါသည္ဟုေျပာလ်ွင္အကိုJeffကရယ္ပါလိမ့္မယ္မည္။
ဒီအိမ္ေတာ္တြင္မဟုတ္ဒီကေန့ထိBarcodeေတြ့ႀကံဳရင္းႏွီးဖူးသမ်ွလူေတြထဲမွာBarcodeရဲ့အျပင္မ်က္ႏွာ့ပင္အမူအရာတင္မဟုတ္ဘဲအတြင္းစိတ္ထိထိုးေဖာက္ႏိုင္သူမွာအကို Jeffအျပင္မရိွခဲ့။
