Zawgyi
"သားငယ္ မင္းကလည္းလာတာေနာက္က်လိုက္တာ၊လာခဏလိုက္ခဲ့''
အေမျဖစ္သူဆုန္းဂါဟီမွာ ယြန္းဂီခန္းမထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ဧည့္သည္တခ်ဳိ့ဆီသို႔ေခၚသြားေတာ့သည္။
"အမႀကီးေဆာင္းဒီမွာ ကြၽန္မရဲ႕သားငယ္ေလ။သူက ကေလးအထူးကု၊သမက္ျဖစ္သူနဲ႔ေဆး႐ုံတစ္ခုတည္းမွာပဲ အလုပ္လုပ္တာ''
"ေအာ္ဟုတ္လား။သားငယ္ေလးကလည္း လူေခ်ာေလးပါပဲ''
"အမႀကီးဆုန္းကေတာ့ေပ်ာ္ေနတယ္မဟုတ္လား ဆရာဝန္သမက္ေလးေရာ၊အခုသမက္ကလည္း အစုိးရအရာ႐ွိဆိုေတာ့''
"ဒါေပါ့႐ွင္ ''
.
.
.
"ယြန္းဂီ.သမက္ဂြ်န္ကေရာ''
"အခုထိမလာေသးဘူးအေမ''
ယြန္းဂီမွာသူအေမ၏အေမးကိုထိုသုိ႔ေျဖၾကားၿပီး ေဂ်ာင္ကုဆီဖုန္းဆက္ဖို႔ရာအတြက္ တိတ္ဆိတ္ေသာေနရာတစ္ခုဆီသုိ႔ထြက္ခဲ့လိုက္သည္။
"အင္း..ယြန္းဂီေျပာ''
"ဘာကိုေျပာလဲ မဂၤလာအခ်ိန္ကနီးေနၿပီအခုထိမလာေသးဘူးလား''
"လာေတာ့မွာ ခဏေနထြက္ခဲ့ေတာ့မွာ။အေမကမၿပီးေသးလို႔''
"ဘယ္လိုအခုထိထြက္ေတာင္ထြက္မလာေသးဘူးလား။ငါေမးပါအုန္းမယ္ မင္းအေမက သတို႔သားရဲ႕အေမမို႔လုိ႔လား ဂန္းနမ္ဒုံထိအလွသြားျပင္ရေအာင္''
"မင္းကလည္း ငါ့အေမအေၾကာင္းသိသားနဲ႔။ဒါပဲ အခုထြက္ခဲ့ေတာ့မယ္''
ေဂ်ာင္ကုမွာထုိသုိ႔သာေျပာၿပီးဖုန္းကိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။တကယ္ကိုပဲ ေယာက်ာၤးျဖစ္သူနဲ႔အေမၾကားမွာ ဘယ္လိုေတာင္ေနရပါလိမ့္။အေမကလည္း ယြန္းဂီေျပာ,ေျပာခ်င္စရာ အခုထိအလွျပင္ေနလို႔ကိုမၿပီးဘူး။
"သမီးဒီမွာၾကည့္ေပးအုန္း မ်က္ခုံးေမႊးကဒီနားေလး နည္းနည္းပါးေနသလားလို႔''
အမႀကီးေဂ်ာင္မွာ မိတ္ကပ္ဆရာကအကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးေသာ္လည္း ဟိုေနရာသေဘာမက် ၊ဒီေနရာသေဘာမက်ျဖင့္ လိုက္ျပင္ခုိင္းေနျပန္သည္။
"အေမျမန္ျမန္လုပ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနာက္က်ေတာ့မယ္''
"ေအးပါ..မင္းကလည္း ခဏေလးပါ''
YOU ARE READING
Once Again
Fanfictionငါတို႔ေတြေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေသခ်ာေပါက္ ျပန္ဆုံၾကမယ္။ ___________ ငါတို့တွေနောက်တစ်ကြိမ်သေချာပေါက်ပြန်ဆုံကြမယ်။
