პირველი სიყვარული (✔)

[7]

დილით :
Jimin pov :
მე და ჯონგუკი სკოლიდან სახლში ვბრუნდებოდით როცა მან მითხრა.

ჯონგუკი : ჯიმინ. მე მომწონხარ. მეგობრულ მოწონებას არ ვგულისხმობ, მე მართლა მომწონხარ.
მე : რა ?
ჯონგუკი : არ არის საჭირო პასუხი ახლა გამცე.

საღამო :
ვახშმის შემდეგ ჯონგუკი გარეთ გავიდა და არ დაბრუნებულა. ძალიან ვღელავ ნეტა როდის მოვა ? ამ ფიქრებში ვერ შევამჩნიე როდის შემოვიდა სახლში ჯონგუკი. მაშინვე ფეხზე ავდექი და ვკითხე სად იყო.

მე : ჯონგუკ. სად იყავი ? ვღელავდი.

ის ოთახისკენ ისე წავიდა არც მომისმინა.

მე : ასე ნუ მექცევი. კმაყოფილი ვარ იმით, როგორი ურთიერთობაც ახლა გვაქ.
ჯონგუკი : მართლა ?  -ჩახლეჩილი ხმით მითხრა მან. ვგრძნობ მის თვალებში ტკივილს მაგრამ სხვა გზა არ მაქ.
მე : მართლა. შენ გვერდით ყოფნა მიხარია.
ჯონგუკი : რატომ ?
მე : რას გულისხმობ ? ჩემი და შენი ერთად ყოფნა სიგიჟეა. შენთან ვერ ვიქნები. ბოდიში, რომ ვერ ვეთანხმები ჩვენს ერთად ყოფნას.
ჯონგუკი : რატომ ? რადგან ორივე ბიჭები ვართ ?
მე : არა...დედაშენმა რომ გაიგოს ? არ მინდა, რომ იმედები გავუცრუო. გესმის ?
ჯონგუკი : ესე იგი, დედაჩემის გამო ? შენ რას გრძნობ ?
მე : მე...არ მომწონხარ. -შეშინებული ხმით ვთქვი მე. თავს ცუდად ვგრძნობ, მეშინია, თან არ მინდა გული ვატკინო მას, მაგრამ არ შემიძლია მერე დეიდას რა პასუხი უნდა გავცე ?

მან მე კიდელს მიმახეთქა და მკაცრი მზერით შემომხედა ზალიან შემეშინდა. პირველად ვნახე ასეთი ჯონგუკი.

ჯონგუკი : ნუ მატყუებ. მოგწონვარ. -ხმას აუწია მან.
მე : ჯონგუკ. - მეშინია ძალიან მეშინია. არ ვიცი რა ვქნა.

ორივე ხელი დამიჭირა და ჩემი დათვალიერება დაიწყო. ჩემს სხეულს თვალს არ აშორებდა და ეშმაკურას იღიმოდა. კოცნას აპირება, მე თავი ხან იქეთ გავწიე ხან აქეთ ის კი არ ჩერდებოდა. ბოლოს ყელი ჩამწვდა რა დროსაც დეიდა შემოვიდა და ყვირილი დაიწყო.