Jungkook, on yedi yaşındayken okul gezisi için gittiği Milano'da, müzede çıkan yangında Kim Taehyung tarafından hayatı kurtarıldığından beridir bu adama bir yıl boyunca kilometrelerce öteden minnettarlık duymuştu.
Milano'ya tekrar giderek onu buldu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
måneskin - vent'anni
suç/gizem, aksiyon, fantastik
switch
------
26 Ekim 2022, Seul
Ciğerlerimle alıp verdiğim her bir nefes, bacaklarım kadar büyük bir hızla karışıyordu havaya.
Koşuyordum. Arkama bile bakmadan sokak ışıklarının az bir görüş kazandırdığı karanlık sokakta bacaklarımı tüm gücümle kullanarak koşuyordum.
"Dur orada!"
Arkamdan umutsuzca bağıran polise karşılık geceye ufak bir kıkırtı bırakıp onu dinlemeden koşmaya devam ettim. Nereye gittiğim hakkında bir fikrim yoktu, yalnızca izimi kaybettirmek için sağda bir köşeye dönmüş ve ileride arabaların geçtiği geniş bir cadde görerek oraya tüm gücümle koşmaya devam etmiştim.
Caddeye yaklaşırken arkama baktığımda gördüğüm iki polisle tekrar önüme dönmüş ve önüme gelen uzun mor tutamları arkaya atarak saçımı yüzümden çekmiştim. Ardından caddeye çıkar çıkmaz sağıma ve soluma baktım. Duraksamaya vaktim yoktu. Caddenin akış yönünde uzaktan gelen polis arabasının ışıkları ve siren sesleriyle de gözlerimi büyütmüş, pek çok arabanın hız yaparak ilerlediği yola kendimi atmıştım.
Arabalardan birinin önüne atlamamla bana çarpmamak için ani fren yaparak direksiyonu kırması, yandan gelen arabaya çarpmasına ve diğer arabaların da kazaya karışmamak adına güçlü bir fren sesiyle durmaya çalışıp yine de çarpışmasına sebep oldu.
Kendimi hızla karşı yola attığımda durarak arkamı döndüm ve bir sürü arabanın olduğu yolun tıkandığını, karşı yoldaki polislerin geçemediğini, polis arabasındaki polislerin arabadan inerek bana doğru koştuğunu ve kaza yapan sürücülerin bana küfürler ettiğini gördüm.
Ama yalnızca güldüm.
Kargaşanın çıktığı yola kısaca bakıp arkamı dönmüştüm çünkü polisler koşmaya devam ediyordu. Ama o an başka bir imkanım yok gibi göründüğünden geçtiğim yoldaki büyük otelin kapısından girdim ve güvenliği es geçerek doğrudan geniş lobide asansörü aramaya başladım koşarak.
