Tales of Arya

Chapter 3.1: Tales of ARYA

Third Person's POV

Tanghaling tapat at abala ang mga tao sa kani-kanilang gawain sa bayan. Tumatawag ng sinu-sino para lamang bumili sa kanilang mga binebenta. Mga nag-aalok ng iba't ibang uri ng prutas, gulay, sa kabilang tapat naman ay mga gamit na yari sa yantok, mga seda, mga mangangalakal, nagbebenta ng mga armas at iba pa. Maraming tao ang narito ngayon sa pamilihan, mayroon ding mga bata ang nagtatakbuhan at naghahabulan.

Tahimik lang akong nagmamasid sa paligid, nakakaaliw panuorin ang mga taong namimili at masayang nagkukwentuhan. Isang bata ang nabangga ko sa aking paglalakad.

Napalingon ako sa kanya at napatingala naman sya sa akin. Nagkatagpo ang mga mata namin.

"P-Pasensya na po, hindi ko po s-sinasadya." Napangiti ako atsaka lumuhod upang pumantay sa kanya.

Inabot ko ang laman ng aking bulsa. Isang pagkain na nakabalot sa tela, ibinuka ko ang tela na hawak ko at tumambad sa kanya ang kamote. Tumingin at ngumiti sya sa akin at tila ay aabutin nya na kaya ay tumango ako tanda na pumapayag akong kunin nya ang pagkain, ngunit biglang sumimangot ang kanyang mukha.

"Maaaring ito na ang inyong huling pagkain kaya't hindi ko po kaya itong tanggapin."

Ngumiti ako dito at saka inabot ang kanyang kamay.

"Ito ay isang handog mula sa manlalakbay. At mas nakatutuwang pagmasdan na ikaw ay may sapat na kanin."

Ngumiti na itong muli at masayang inabot ang kamoteng hawak ko.

"Maraming salamat po, ginoong manlalakbay."

Aking dinampian ang pisngi nito at ginulo ang buhok. Saka ako tumayo at nag-umpisang maglakad patungo sa isang karihan, malapit sa bayan. 

Nang makarating ako rito ay agad akong umupo sa dulo kung saan ay nag-iisang bakante malapit sa isang grupo ng mga kalalakihan ang maingay na nagkukwentuhan. Habang naghihintay ako sa aking kikitain ay hindi ko naman maiwasang hindi madinig ang kwentuhan ng mga lalaking malapit sa akin.

"Narinig nyo na ba ang bali-balita?"

"Ang aling balita? Paano namin malalaman kung hindi mo sasabihin kung ano itong balita na ito?"

Napansin ko na lamang na hawak ko pa din ang tas (bowl) ng tubig na akin sanang iinumin. Hindi kaya tungkol ito dun sa..

"Naalala nyo ba ang tungkol sa alamat na nangyari mga apat na libong taon na ang nakalilipas? Ang itinakdang hari ay isinilang na." Napalingon ako sa gawi nito. Sakali mang ang balitang ito ay totoo, kailangan ko ng kumilos ngayon din. Ngunit nahinto ako nang magsalita ang kasamahan nito.

"Naku! Ang alamat na iyan ay hindi naman totoo, pagkat ilang libong taon na ang nakalilipas. Ni hindi nga natin alam kung nangyari nga ba ang mga kaganapan noon."

"Tama! Tama! Walang makapagsasabi kung totoo ba iyon dahil ito'y kwento lang ng isang taong hindi naman natin kilala."

Sapagkat wala naman talagang makapagsasabi kung totoo ang mga nangyari noon na ngayon ay kuwento na lamang sa palagay ng iba.