Gece Mavisi şarkısından esinlenilmiştir;
Bir yaz tatilinin gecesindeydik annem ve babam yanımda yok yani kimsesizim. On sekiz yaşımdan beri her gün, her saat,her dakika ve her saniye kimsesizim. Bir yaz gecesinde annem ve babamın ölüm haberini almıştım. O gece çok daha kötüydü çok daha ağlıyordum ve sevgilim olmasa intihar edicektim. Aynı yılda insan abisini,annesini, babasını,ikizini, büyükbabasını ve büyükannesini kaybedermiydi? Bu böyle olur muydu ama iyi ki yanlarından gitmişim,onlardan uzaklaşmışım.İlk önce anne ve babamı kaybettim on beş yaşımdaki doğum günü partimde. Sonra abimi yaşlandıkları için büyükbabam ve büyükannemi ve en son ikizimi...
Gece annem ve babam yıl dönümleri olduğu için alkol almışlardı sonra da balayı için tatile gitmişlerdi. Babam arabayı süratle hareket ettirdikten sonra annem ve babamın önüne sevgilim ve ben çıkmıştık. Annemi de babamı da ben öldürdüm. Bunu ben yaptım. Abim ve ikizim intihar etti. Birisi bıçakla birisi ip. Başıma gelenler bir faciaydı ve ben üç senedir kimsesizdim. Umutla tanışmıştık o yaz. Ben kafamı dinlemek için izmirdeki kasabama gitmiştim. O da İzmir erkeğiydi. Tanışmıştık o gece yıldızların altında el ele sahildeki kumlarda. Seni seviyorum demesini bırakın her gece cinsellik yapmayı da unutmuyorum. Ben kimsesizken bir ailem olmuştu. Onunla her gece yıldızları izlerdik. Bizim bir sözümüz vardı bizi ayakta tutan "Yaşamak mı? Ölmek mi?" Yaşamayı seçemezdik hiçbir zaman. Nefeslerimiz buna yetmezdi hiçbir zaman.
Çocuklar çocukluklarını yaşayamazken büyükler çocukların çocukluklarını ellerinden alırlar. Çocukkar çocukluklarını öldürmesini istemezken ama büyükler çocukların çocukluklarını öldürürler. Buna da kıyamet denir. Birinci kıyamete çocukların çocukluklarını öldürürler. Lakin ikinci kıyamete sokak çocukları eğer yaşamayı seçerse yaşayabilirler ölüp yeniden doğarlar. Yeniden var olurlar. Üçüncü kıyamete sevgililer ayrılır ve sevgililer yok olur. Kısacası bütün sevgililer.
Umut'dan
Sevgilim senin kanser olduğunu bildiğimde
Senin adına ve kendi adıma çok üzüldüm
Belkide sevgimiz bitmedi ama sen gittin
Orası güzel mi?
Sevgilim...
Senin nefesini öpemezken...
Kendimi öldürmek istiyordum..
Sevda'ya
Böyle bir zarfın içerinde bu kelimeler vardı. Bana gelmişti.
Evet kanserdim. Saçlarım dökülüyordu. Bütün ailemin yadigarı bendeydi ve ben de ölürsem "Azgın" ailesinden kimse kalmıyacaktı. Emir beni dürtü. İyimisin? dedi. Ben ise Emir 'in yatağımda çırılçıplak bir şekildeydim. Ama bu yaşadıklarım bir hayalmiydi nasıl yani? Evden mi kaçmıştım bu da mı hayalmiydi. Umut bir hayal miydi hayır bu olamazdı. Bu böyle olamazdı. Kulaklarımdaki müzik hani Umut' un sesisydi.
Hayatımı bir insan yönetiyordu o da Emir'di.
