Beneath the moon (ON-HOLD)

BTM 3 🌙

A/N: The transitions in this story will be slightly fast since ang goal ko lang na chapters is hanggang 25 chapters. 

Trigger Warning: BULLYING & MENTIONS OF SUICIDAL 

Isang linggo ang nakalipas mula nuong nakilala ko ang mga kaibigan niya. hindi naging maganda ang mga nagdaang araw para sa akin dahil simula ng nakilala ko 'sya ay doon nadin nag-simula na magulo ang buhay ko sa loob ng unibersidad na ito. 

sa tuwing may nakakasalubong kaming mga studyante ay palaging matatalim ang tingin nila sa akin, nuong una hinahayaan ko lang na pag-usapan nila ako at sabihan ng masasakit na salita. How funny things turned out just like that, isang pag-kakamaling hindi mo naman ginusto at sinadyang mangyare ay napaka laki ng kapalit sayo. sila yung nagagalit para sakanya. 

Galit ba din sya sa akin? We both know na, we both are at fault. Hindi kami pareho nakatingin sa dinadaaanan namin. so bakit parang sobra naman yata ang kabayaran noon. Siguro ay ako nalang ang hihingi ng sorry, para matapos na ang lahat ng 'to. 

hindi ako sanay ng ganito, oo, I was bullied when I was in Highschool, astrid was there. But of course iba ngayon, Their actions and words would stab you until you gave up and just let them do what they wanted to do to you. Hindi ako pumapatol, hindi ko ugali ang pumatol. 

I can say na mahina ako pag dating sa mga ganitong bagay, Bullying is not okay and Bullying will never be okay.  Hindi alam ng mga nambubully kung ano ang nagiging epekto nito sa isang tao, how they damaged everything ,  to the point na ang iba na nabubully ay nag lelead sakanila to end their precious lives— suicidal. 

I can say na nakakaya ko pang ihandle lahat without thinking to end everything. I know how precious my life is, alam ko yung halaga ng buhay ko. I may be affected, I cry, I may look weak, I may looked damaged pero meron pading limang pursyento sa sarili ko na, kaya ko. kakayanin ko. hindi nila ako mahihila pababa, they can bully me anytime they want, but that won't work to me para sumuko. Sila at sila lang 'din ang mapapagod sa ginagawa nila, at some point advantage din sa akin ang nangyayare kasi, It makes me stronger.

Kaya aayaw 'din ako iwan ni astrid kapag nasa school kami, she knows me well. alam nyang anytime andyan na naman sila. Alam ko kaya ko na ang sarili ko, pero natatakot din ako. 

alam kaya nya ang mga ginagawa sa akin ng mga "taga-hanga" nya? kung taga hanga pa ba silang matatawag. 

"you're spacing out, kaye. ok ka lang ba?" I know her, 'kaye' or 'kaylene' ang itatawag nyan sakin when she's being too serious. I really love my bestie. 

I nodded at bumalik sa pakikinig sa prof naming nag-tuturo ngayong last subject ngayong umaga. natinag ako sa pag-tawag ng prof namin kay astrid. 

"Ms. Marquezes, Pinapatawag ka ni Dean. gusto ka nya makausap regarding sa proposal na ginawa mo for your booth." Simpleng sabi ng prof namin and astrid just nodded bilang sagot. 

while fixing my things, I was literally pre-occupied and I don't know why. siguro dahil iniisip ko padin ang mga nangyare? 

"halaa, paano ba 'yan madam luna pinatawag daw ako ni dean? baka 'di nadin ako makapag-lunch kung matatagalan ako doon. gusto mo ba sumama or hintayin mo nalang ako sa Labas ng Dean's office. baka kasi sugurin ka na naman ng mga ali—" 

"Ok lang ako astrid, ano ba. kaya ko. pumunta ka na 'don. ibili nalang kita ng food hmm? Para may makain ka if hindi ka na umabot for lunch, sa garden nalang ako mag stay, away from them para di nila ako makita." lumamlam ang mga mata nya, I know she's worried and I gave her an assuring smile.