My Runaway Partner 🚷⚠️️ [Completed]

Chapter 5

Eli's pov.
-
-
-
-
"මොකද උනේ."

"මගේ කකුල පෙරලිලාද කොහෙද ?"

ආයිශ්.මටමයි වෙන්නෙ.

"එනවා මාත් එක්ක."

එයා මන් වචනයක් කියන්නත් කලින් මාව හරහට වඩාගත්තා.

"යාහ්..තමුසේ ම-"

"බොරුවට කෑ නොගහා ඉන්නවා මන් තමුසෙව මරන්න නෙවේ ගෙනියන්න බෙහෙත් දාන්න."

"හරි මිනිහෝ මගේ බෑග් එක ගන්නවා..ඒක මෙතන දාල යන්නද කියන්නෙ."

මන් කිව්වම පොර මට රවලා කාර් එක ගාවින් හිටගත්තා.

"ඔය දොර අරිනවා."

එයා කන ගාව කෑගැහුවම මන් පොරට රව රවම දොර ඇරියා.මුගේ කටේ සද්දෙ යුක්‍රේනෙට බෝම්බ ගහනවා වගෙනේ.😒

පස්සෙ එයා මාව කාර් එකෙන් වාඩි කරවලා මගේ බෑග් එකත් ගෙනත් දුන්නා.දුන්න නෙවේ විසික් කලා.රුසියන් බූරු පැටියා.😒

"තමුසෙ මහා පාන්දර හතරට මොන ලෝකෙද ඕයි යන්නෙ."

පොර මගේ අතේ බෑග් එක දිහා බලලා ඇහුවා.

"පැනලා යනවා."

"මොකක්."

"ඇයි මොකද? "

"නෑ මුකුත් නෑ.මන් හිතුවටත් වඩා විකාරයක් තමුසෙ."

"ඉතින් තමුසේ මොකටද ඒ ගැන වදවෙන්නෙ."

"අනේ වදවෙන්නෙ වැඩ නෑනෙ."

එයා එහෙම කියලා කාර් එක නතර කලේ ඩිස්පෙන්සරි එකක් ගාව.

කකුලට බෙහෙතුත් දාලා ආයෙත් මන් එලියට ආවෙ නොන්ඩි ගහ ගහ.

"තමුන් කොහෙටද යන්නෙ."

"මාව ලග බස් හෝල්ට් එකකින් දාන්න."

"බඩගිනි නැද්ද."

"බඩගිනි."

"එහෙනන් යමු කන්න."

මොකක්.මොකටද එයා එන්නෙ.මට පුලුවන් තනියෙන් කන්න.

"අනී මට තනියෙන් කන්න පුලුවන් 😒"

"කටවහන් එනවා."

පොර එහෙම කියලා මාව ඇදගෙන ගියේ රෙස්ටුරන්ට් එකකට.අම්මපා මූට ගානක් නැති හැටියක් මන් කකුල කැඩිච්ච මනුස්සයෙක් කියල.

රෙස්ටුරන්ට් එකේ කනකන්ම මට ෆෝන් එක එක දිගට රින්ග්ස් වෙන්න ගත්තෙ ගෙදරින් කෝල්ස් එන්න ගත්ත නිසා.මන් ඒ එකක්වත් ආන්සර් නොකර ෆෝන් එක සයිලන්ට් කලා.

කාලා ඉවර වෙලා මන්ම බිල් එක පේ කලේ මේ මනුස්සයා කලින් මගේ බෙහෙත් වලටත් වියදම් කල නිසා.

"තමුසේ ඇත්තටම පැනලා යනවද?"

ඒ මනුස්සයා මගෙන් ඇහුවම මන් පොරගේ උඩ ඉදන් පල්ලෙහාටම බලලා රැව්වා.

"හා හා.යන දිහාක යනවා මට මොකෝ."

"අන්න එහෙම එනවා."

මන් කාර් එකෙන් බැහැලා එයාට bow කරලා බස් හෝල්ට් එකට ආවා.

මන් දිහා ටිකක් වෙලා බලන් ඉදලා පොර කාර් එක ස්ටාට් කරන් යන්න ගියා.

To be continued.