Sessizdi herşey sessiz..karanlığa gömülmüştü sanki onu anlayan tek bi insan yok..karanlık,yanlız,çaresiz yaralı bi kuştu o insanların içine girdiği zaman utanır konuşamaz soru sorulunca ne yapacağını bilemez..içine kapanırdı o böyles
Biriydi sessiz içine kapanık yaralı bi kuştu..babasından ötürü ne konuşur nede ağzını açardı herşey eskide kalsada onun için herşey yeni gelişmişti sanki.. kanepede yatıyordu düşünceler içineydi. "Neden doğmuştu?" "Neden içine kapanıktı?" "Neden böyledi"bu düşünceler beyini hergün yeyip bitiriyor hepsine cevap vermek istiyordu Kİ kapısı çaldı normalde evin kapısı nadir çalınırdı ve oda nadir çalmadan biriydi ki açtığı zaman o kadar nadir olmayacaktı Kanepeden kalktı çalan kapıya yöneldi kolu açmakta zorluk çeksede tek hamlede açtı ve karşsına baktı.. gülümseyen hoş tatlı biri vardı evet o bembeyaz melekti sanki baştan aşya süzdü onu karşındaki konuşmaya başladı
"Merhaba?..ben yeni komşun Yeonjun merak etmiştim seni nasılsın?" Diye çıkıştı bi an gözleri açıldı ilkez ilkez birisini onu merak etmişti normalde bu binada ona ne nasılsın nede iyi misin diyen olmamıştı ne diyeceğini bilemedi fakat oda ilkez..
"E-evet iyiyim hoşgeldin" Yeonjun denen çocuk gülümsedi gözlerine baktı yaralı o bedenle göz göze geldi evet..bu kişi bu melek onu değiştirecek tek kişiydi
"Eee..içeri almayacak mısın?"
"Ah pardon gel.."dedi kapıyı sonuna kadar açtı ne oluyordu ona daha insan içeri gitmezken daha yaralıyken yeni gelmiş insana nasıl kapı açabilirdi ki ama bi hamle olsun yapmıştı
"Teşekkür ederim"dedi Yeonjun ve içeri geçti tamam anlamıştı bu son nadir çalan olmayacaktı..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~..silent scream
RomanceSB:neden..kimseye çığlımı duyuramıyorum YJ:ben senin cığlını gayet iyi duyuyorum "O çığlığı Yeonjundan başka kim durdurardi?"
