~..silent scream

🖤~2

İkiside içeri geçmiş oturmuşlardı yeonjun etrafı inceliyordu şaşırmış olması normali cünkü o evine düzenine hiç bakmamıştı..hep içmiş hep sessiz kalmış hemde karanlığa gömülmekle uğraşıyordu

"Ee adın ne?"

"Soobin.."
"Ne güzel adın var.. kaç yaşındasın?"
"..21"
Soobin utangaçlığını saklaması zordu fakat elinde değildi geçmişte yaşanmış olanlar zor süreçler onu suskun ve utanç biri yapmıştı Yeonjun bunu asla kötü yargılamamıştı ki ona bakmıştı sürekli sanki onu anlıyor ona göre davranıyordu ne yani uzaktan bi tandığı falan mıydı ki? Bu kadar net anlıyordu onu

Elini soobinin omzuna koydu gülümsedi soobin nerdeyse deli olacaktı ilkez birisini ona böyle davranıyordu ne yapacağını bilmiyordu eli ayağı karışmıştı.. yeonjun anlamıştı ne olduğunu elini geri aldı fakat yüzünü asla düşürmedi ve ona şunu söyledi

"Hadi Gel herşeyi baştan yaratalım?"
"Baştan..?"
"Evet..baştan güven bana herşey cok iyi olacak"
"Peki.."
Ne? Nasıl yani baştan neyi baştan yaratacaktı
Ki o sessiz insanı? Yani Choi soobini..yaralıyken iyileştirecek
Miydi ki soobin içini gülmeye çoktan başlamıştı Kİ gözleri fal taşı gibi açılıp yeonjuna bakıyordu onu anlaması yarasını görmesi içine kapanık olduğu bu hayatını..yeonjun tek başına yapabilir miydi?..bu güce sahipmiydi ki. Yeonjun ayağa kalktı soobin halen ona bakıyordu

"Önce şu içkileri bi alalım evi güzel bi yere çevirelim tamam mı?"
Soobin sadece kafasını sallamakta yetindi cünkü halen kendisinin rüyada olduğunu sanıyordu yeonjun tüm içkileri aldı ve çöpe attı sonra masayı sildi
"Yaa kalk bakıp durma öyle-"ani sinirlenmesi soobinin
"Tamam tamam söz bakmicam.,ne olursun kızma bana.."demesine yol açtı yeonjun üzüldü bu duruma evet o yeni gelen biriydi fakat komşulardan az az duymuştu ve soobinin neler yaşadığını anlayabilirdi cünkü o bi "psikolog" tu.. mesleiğini severek yapan.. ve yaralı kuşları meleğe çeviren tek kişiydi fakat bu yaralı kuş.. onun için baya zor gibi görünüyordu