Blood (TAMURA SHİGARAKİ X KURADO YURİ)

Deleted

Masamda ödevimi yaparken kapım açıldı ve içeriye biri girdi. Ödevimden kafamı kaldırmadan devam ettim, masamın yanına meyve tabağı koyulduğunda o kişiye baktım. Togaydı, bana gülümseyerek bakıp yatağıma oturdu "en sevdiğin meyveleri getirdim"

"Sağol" kitabıma bakarak konuştu "yardım lazım mı?"

"Hayır" önüme dönüp yazılarıma devam ederken Toga yanıma gelip kalemimi bıraktı "konuşabilir miyiz?"

"Ne hakkında?" ilk defa Togayı düşünceli görüyorum "Tamura-kun hakkında"

"Gerek yok-"

"Dinler misin lütfen? Anlıyorum o üvey kardeşin geçmişinde ne yaşadın bilemem ama onun da duyguları var, ona birazcık yanında olsan"

"Onun her zaman yanındaydım. Hiçbir zaman bırakmadım ama şimdi farklı durum"

"Ne gibi? Senden hoşlandığı için mi? Cidden Yuri-chan gerçek kardeş değilsiniz ve sevgili olabilmeniz için bahane değil. Onunla olursan mutlu olabilrisin, duyguların geri gelir"

"Duygularım, ailem ölürken duygularım da öldü. Birini sevsem de bu Tamura da olsa asla mutlu olamam"

"Neden? Mutlu olmak için birçok sebep var" olumsuz bir şekilde kafamı salladım. Kalemimi alıp yazmaya devam ettim "hayatta olduğun için mutlu ol, yaşıyorsun ve birileri seni öldürmüyor-"

"Yani siz. Ne kadar şanslıyım anlatamam"

"En azından bir baban daha var" susup durdum, yazmayı da bıraktım. Baba? O bir baba mıydı? Onun bir baba olduğunu sanmıyorum bir yıldır beni aramıyor sormuyor. Eskiden okula da gelirdi şimdi onu da yapmıyor.

"Onu baba olarak sayma"

"Yanına gidip konuş. O da baban lütfen dediklerimi düşün" saçımı okşayarak odadan çıktığında meyve tabağıma bakıp bölünmüş kividen ağzıma atıp yazmaya devam ettim.

Telefonumu alıp baba yazısını bulup aradım. Uyumamıştır, asla uyumazdı. En sonunda açıldığında bir kadın açmıştı. "Alo?"

"Kimsin?"

"Asıl siz kimsiniz? Numaranız kayıtlı değil" numaramı silmişti, beni hayatından çıkarmıştı "kızıyım. Ölen karısının kızı, babamı verir misiniz telefonu?"

"Aslında müsait değil müsait olunca aramasını söylerim"

"Anladım, iyi akşamlar" yüzüne kapattığım da kafamı masaya koydum. Aptal yerine kondum. Togaya kulak verip aradım. Cidden birazcık sevinirim sandım. Numaramı sildi, beni sildi hayatından çıkardı daha ne olabilir artık?

"Baban için mi üzülüyorsun?" aniden annemin sesini duymam ile kafamı kaldırıp kitaplığıma baktım. Aile çerçeveme bakıyordu ve gülümsüyordu. "Tatlı çıkmışız. Baban yokken çok mutluydun Yuri"

"A-anne?"

"Seni özledim kızım hemde çok" gözyaşlarım akarken bende kafamı salladım "Bende... Bende seni özledim anne"

"Sadece dayan kızım yanıma gelmeni bekliyorum"

"Yanına nasıl gelebilirim anne?"

"Çözümü bul" birden bire yok olduğunda ağlamaya başladım. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Odaya aniden biri daldığında ellerimi tutu "Yuri, Yuri ne oldu?" Tamuranın sesi... Yanımdaydı cidden.

"Tenko" sarılıp ağlamaya devam ettim "annem geldi. Annem buradaydı Tenko" sırtımı okşarken iç çekti "seni özlediği için ziyarete gelmiş olmalı" kafamı salladım. Beni özledi bende onu özledim.

"Yanına çağırıyor nasıl gideceğimi bulmamız istedi" aniden beni kendisinden uzaklaştırıp yüzüme baktı "sakın hayır"

"N-ne?"

"Gitme,gidersen ölürsün"

"A-ama annem-"

"Hayır dedim! Gitmene izin veremem" tekrar sarıldığında kafası boynuma gidip kokumu içine çekti. Ellerim boynuna gidip sarılmaya devam ettim.

Benden hoşlanıyordu, bende ona soğuk yapıyordum. Ama ikimizden başka yanımızda olan biri yoktu.