Seninle büyümeyi seviyorum, bana karşı yumuşayan sabrını seviyorum. Her şey boka bulandığında veya işler ters gittiğinde bütün bunlarla başa çıkma şeklini seviyorum. Gülüşündeki kalabalığı, suratındaki yalnızlığı seviyorum. Basit bir şeylerin içinden anlam dolu ayrıntılar çıkarmanı ve değer verme biçimini seviyorum. Heyecanlandığında parlayan gözlerini, içtiğinde düşen çeneni ve ağladığında kırışan alnını seviyorum. Cehennem gibi bir dünyada bana bir armağanmışçasına karşımda duran gülümsemeni seviyorum. Hiç bir tarifinin olamayışını seviyorum, hiç kimseye benzememeni seviyorum. Sonsuza kadar benim kalacakmış gibi bana sarılmalarını seviyorum, beni çocuk gibi sevmelerini seviyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lâfza.
FanfictionKüçükken kapı zillerine basıp kaçmanın Cinayete ne çok benzediğini sana kanıtlayacağım.
