Bu anlamsız güne alışmaya başladığımda,
Tam bıkmaya başladığımda,
Gözlerimi kapatıp seni düşünüyorum.
Kalbimin daha hızlı attığını hissedebiliyorum.
Günümün yarısı bomboş hissettirdiğinde,
Kalbimin derinliklerinde bunu doldurmaya calışıyorum, ama yapamıyorum,
Daha da büyüyor, derinleşiyor, ve genişliyor.
Tam şu an, güneşin doğuşundan önceymiş gibi hissediyorum.
Kafam karıştığında,
Başım ağrıdığında ve yorulduğumda,
Dağıldığımda elimi tutuyorsun,
Sıcacık ve sıkıca sarılıyorsun bana.
Dışarıya koşuyorum.
Böylece nefes alamadığımda,
Gökyüzüm oluveriyorsun.
Ne kadar güzel bir gökyüzü.
Tertemiz gökyüzğ, tıpkı senin gibi.
Senin sayende hiçbir bulut yok.
Dünya bana çok farklı hissettiriyor.
