Meğer insan ne kadar cabuk kaybediyormus sevdigini... Meger ne kadar canını yakıyormuş can bildikleri...
O gun programim vardi ilk defa sahneye cikacaktim. Surekli onu bekledim ama gelmedi. En ihtiyac duydugum zaman yoktu yanımda. Kulise gittim tam mesaj atıcaktım "neredesin gelmiyor musun özledim" diye. Fakat tam o sırada mesaj geldi. Ondan oldugunu gorunce heyecanlandim ama icimde kotu bi his vardi. Yavasca actim mesaji ve aniden aglamaya basladim. "Bitti." yaziyordu.. Nasıl bitebilirdi? Ne yapmıstim ona? "Neden?" diye soramadim bile. Yaniyordu canim hemde cok yaniyordu.. Simdi yarim kalmistim. canim dedigim yakmisti canimi en derinden. Sahneye cikmama cok az kalmisti ama bu halde nasil cikacaktim? Çıkamadim... Uzaklastim oradan Rabia gordu beni Hande,Rumeysa,Nurseda,Elif ve Kubrayla birlikte oturuyorlardi. Rabia kosarak yanima geldi "canim noldu neden agliyosun" dedi. Tek diyebildigim "BİTTİ" oldu. Sadece "BİTTİ." O gunden sonra hep sustum. Ben sustukca kalemim çığlık attı. Derdimi kaleme kağıda anlatir oldum. Evden cikmiyordum. Annem surekli korku içinde bekliyordu ben ise caresiz.. Kizlar geldi o sira annem "kaç gündür yemek yemiyor odasindan disari cikmiyor" demis onlara. Onlar da hemen odama geldiler. Yatakta oturmus sadece bosluga bakiyordum. Rumeysa "kardesim ben Ahmetle konustum " dedi. Ahmet.. Ahmet benim herseyimdi. Terkedenimdi o benim. Hiç bir sey demedim. Hande "kanka bi konus artik bak endiseleniyoruz annen perisan halde" dedi. Hic birsey umrumda degildi sadece Rumeysaya "ne dedi?" diyebildim. Bana "annesi yuzunden ayrilmis yapamiyormus artik annesi sogutmus senden istemiyormus artik bir ilişki" dedi. O an annesinin ne kadar acimasiz biri oldugu aklima geldi. Ben babamin karsisina cikip Ahmeti sevdigimi soyleyecek kadar cesurdum. Fakat o.. O annesinden korkacak kadar korkak .. Bir erkek bu kadar korkak olabilir miydi ? Guya beni cok seviyordu, guya ugruma canini bile fede edebilirdi dimi?! Yalanmis.. Herseyi yalan. Onca guzel gecen gunler aylar hepsi yalan. Sevmemis o beni kaybetmis ikimizi "BİZ" i... Benim size en buyuk tavsiyem baglanmayin. Cunku baglandiginiz yerden kopacaksiniz.. Kopartacaklar sizi.. Bu hikaye gercek yasanmis bir olay bizzat kendim yasadim. O yuzden cok sevmeyin cok sevince gidiyorlar. Aliyorlar onu sizden..
