İlkbaharla tanıdım seni. Yüreğimdeki kelebekler uçmaya başladı ansızın. Gönlümün kır bahçelerinde sınır tanımadan koşturan insan; sen benim ilkbaharım, sen benim ilk göz ağrım. Sonra tuttun ellerimi baktin gözlerimin içine. O iki dudağın arasından çıkan o iki kelimeyle tutundum hayata 'SENİ SEVİYORUM'...
İşte yaz ayı geldi. Senin varlığın gönlümü ısıtmaya başladı.hayaller kuruyoruz birlikte. Kadıköy sahilinde yıldızlara bakıyoruz bu ılık yaz akşamında. Yaz aşkları başka güzel olur derlerdi. Gerçekten de yazın en çok sen hali güzel benim için. Kalbimi sana verdim sevgilim. Gülüşün yuzumde güller açtırdı, sana olan aşkımı mavilere sığdıramaz oldum bir anda.
Ve sonbaharla gittin sen arkana bile bakmadan. Ayrılıklar mevsimi olan bu sonbaharda sen de beni bıraktınve sessizce çıkıp gittin. Yüreğimde açan çiçekler soldu, kelebeklerin tükendi ömrü. Bana verdiğin güllerin dikenleri kaldı geriye. Yüregime hançer gibi saplandı dikenler kanattı küçük yüreğimi. Bana kokunu bıraktın sadece. Bu yüzden sen kokar ayrılıklar mevsimi. Bu yüzden güzler acıtır yüreğimi. Neden herkesleştin sevgili? Bu seven yüreği neden bırakıp gittin?.
Geldi kış ayı; ayaz bir rüzgarla. Titredi yüreğim.. Üşüdü hayallerim... Ayaz çöktü üzerime buz kesti bedenim. Ellerim Üşüdü benim; hayallerim gibi... Beklemeyecegim artik ellerimi ısıtmanı, beklemeyecegim gelmeni. Vazgeçtim artık ben unutuyorum yavaş yavaş. Seni unuturken seninle birlikte ölüyor hayallerim, hayallerimi. Bitiyor artik herşey. Sen bende hatırlanmaya değmeyecek kadar bile kalmadın. Nefrete yaklaşıyorum adım adım. Sen hayallerimin katili olan adam... O günden sonra rüzgarın kaldı sadece tenimde. Ellerin yoktu artık ellerimde. Seninle açan kır çiçekleri soldu yüreğimde.
