Will U Stay With Me? // Thijs Jansen

deel 42

3 dagen later

Inmiddels was het al 3 dagen later. Ik voelde me nog steeds kut en alles ging ook steeds slechter. Opeens kwam er een dokter binnen. "Uw vriend en ik hebben geregeld dat je nog 1 keer naar 1908 kan dat zal morgen gaan gebeuren" ze liep weer weg toen thijs en ik achterbleven. Ik keek hem aan en glimlachte naar hem. "Bedankt Thijs" "geen probleem kleintje" ik zag het voor me hoe sommige jongens aan het huilen waren en steun zochten bij elkaar. "Ik zal terugkomen als een staartmeesje en zal bij jullie langskomen" ik zag dat hij tranen in z'n ogen kreeg. "Niet huilen, ik zal op een betere plek zijn" hij glimlachte en veegde z'n tranen weg. "Ik ga je wel missen hoor Noov" "ik jou ook maar het komt goed" we praten nog wat verder en ik had nog wat gegeten en stukjes geslapen.

De volgende dag

Het was de dag van het afscheid. Ik had er niet zoveel zin in met de gedachte dat dit de laatste keer was. Thijs had ze al op de hoogte gesteld en Devin was verschrikkelijk verdrietig. Hij was toch wel m'n beste maatje en heeft veel dingen voor me gedaan. Als hij er niet was geweest was ik misschien niet samen met thijs. Hij betekend veel voor me en daarom zal ik hem nooit vergeten. Rond 12 uur gingen we daarheen."beetje motivatie om te gaan Noov?" "Mwah tis gewoon kut om te bedenken dat dit de laatste keer is" "snap ik maar het is niet anders en niemand zal je ooit vergeten" ik knikte en even later werden we opgehaald. Ik werd met het bed in de ambulance geschoven. Thijs zat naast me terwijl we er naartoe reden. Wat ga ik alles missen. De Jongens, voetbal, Thijs alles eigenlijk wel. Een paar minuten later waren we er en veegde ik nog een paar tranen weg. "Komt goed hé" de deuren werden open gedaan en ik zag 1908. Wat was dit lang geleden. Ik werd naar binnengereden terwijl ik alle jongens al zag zitten. Ik zocht naar Devin en zag hem helemaal rechts zitten. Z'n ogen waren rood en nat. Iedereen zat gespannen te kijken. "Jullie mogen best een knuffel geven hoor" iedereen stond op en liep naar me toe. Behalve Devin. Hij bleef zitten en veegde z'n gezicht droog. Even later was iedereen weer terug gaan zitten. "De eerste paar dagen zullen best moeilijk zijn, maar ga niet teveel rauwen. Ga inplaats van rauwen denken over de momenten die we beleefd hebben en wees blij dat ik jullie heb leren kennen" ze keken me nog steeds aan terwijl sommige met hun hoofd in hun handen lagen. Ik hoorde iemand snikken en zag dat het Devin was. "Het komt goed Dev ik zal bij je langskomen beloofd" hij glimlachte door de tranen en pijn heen. Hij kwam naar me toe en verstopte z'n gezicht in m'n nek. Ik vond het verschrikkelijk om te zien hoe moeilijk hij het had en vooral hoe het voor hem gaat zijn als ik er helemaal niet meer ben. m'n nek werd nat van z'n tranen terwijl ik over z'n rug kriebelde. "Hij is er al een tijdje niet bij en nu weten we wel waarom" zei Justin. "Komt goed jochie echt waar ik zal achter je staan ik zal zal achter jullie allemaal staan" Devin keek me aan. Ik veegde z'n tranen weg en ging met m'n vingertoppen door z'n haar. We keken elkaar even aan en hij gaf weer een knuffel. "Bedankt voor alles Noov ik ga je missen maar je gaat ergens heen waar het veel beter is dan hier" fluisterde Devin. Ik wreef nog een keer over z'n rug heen en liet hem daarna los. Ik zei iedereen nog even gedag en keerde daarna terug naar de ambulance. Ik werd uitgezwaaid en zag Devin op z'n hurken zitten met z'n handen in z'n haar. "Thijs?" "Ja meisje" "kan je wel op Devin letten als ik weg ben?" "Absoluut doe ik dat" "dankjewel" hij gaf een kus en hield m'n hand vast. Opeens voelde ik me nog een stuk slechter dan dat het al was. Ademen werd lastig en ik was moe. "Gaat het wel?" "Ja voel me gewoon kutter dan eerst" "het einde is in zicht Nova" "ik weet het en ik denk dat het morgen is" "zeg dat niet Noov je weet het nooit" ik knikte en staarde naar boven. Wat ga ik hem missen. Ik zal als vogeltje bij hem vliegen en hem nooit alleen laten lopen. "You'll Nederland walk alone Thijs, ik zal aan je zij vliegen" hij kreeg een glimlach terwijl ik in z'n ogen zag dat hij gebroken was. Wat deed het pijn echt ongelooflijk veel pijn.

Jaja deel 42 alweer. Ik word zelf helemaal zielig door de zielige delen🥲🥲 ik hoop dat jullie t een beetje een leuk deel vonden er komen nog 2 of 3 delen aan en dan is 't alweer klaar💔