Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç çocuk sakin olmaya çalışarak temiz havayı derince soludu. Karşısında duran adam onun yıkımı, ölümü, varoluşu, nefesi... Her şeyiydi.
Gözlerini onun gözlerine kenetlemeye hep çekinirdi küçük olan. Onun gözlerine ne zaman baksa görürdü ondaki çaresizlik içinde ki umut arayışını. Büyük olan ne kadar saklasa da ve bu konu hakkında konuşmak istemese de küçük olan hep anlardı onu. Zaten onu tek anlayan hep o değil miydi ki?
Gözlerini yavaşça kaldırdı nefesine. Baktı bu sefer korkusuzca. İçinde yeşeren umut var oldukça ve o da fırsat buldukça bakmak istiyordu. Çünkü ne kadar çekinse de bakmaya, içinde her zaman o gözlere daha fazla bakmamanın pişmanlığı olacaktı.
Büyük olan ona dikkatlice bakan küçüğü fark edince yüzünde oluşan hafif tebessüme engel olamadı. Ona çevirdi bakışlarını. Baharın sonlarına yaklaştıkları için havalar soğumaya başlamıştı. Küçük olanın alnına düşen kıvırcık tutamlar uçuşuyor ve kendilerini rüzgarın tatlı ama can yakan sertliğine emanet ediyordu.
"Seokjin" diye fısıldadı Taehyung sesine birazdan anlatacaklarının hüznü bulaşmıştı.
"Efendim hyung" dedi küçük olan. Nedensizce onunla her ciddi bir konu konuşmaya başladığında sesi titremeye başlıyordu. Kendinden emin olamıyor ve nasıl cevap vereceğini bilemiyordu.
"Kırmızı karanfilin hikâyesini bilir misin?" Diye sordu büyük olan gözleri yerdeki kırmızı karanfillerde iken. Küçük olan duyduğu cümle ile şaşırdı önce. Sonra o da gözlerini çevirdi karanfillere. Salladı kafasını iki yana.
"Bilmiyorum hyung. Ama bilmek istiyorum, anlatır mısın?" Diye sordu seokjin meraklı bir ses tonuyla. Konu ilgisini çekmişti. Taehyung yutkundu ve gözlerini ona çevirdi.
Eğer seokjin bu hikayenin sonunda hyungu'nun ona diyeceği cümleyi bilseydi kesinlikle istemezdi anlatmasını. Keza Taehyung da bu sorunun cevabını bildiği için sormuştu bu soruyu...
Merhaba 🙋🏻♀️
Yeni bir kurgu bu ve açıkçası yazmayı çok istediğim bir türdü. Çok fazla kararsız kaldım semeuke konusunda. Seme taehyung sevdiğim için yine öyle yaptım ama aniden değiştirebilirim bilemiyorum. Kurguda bazı bölümler aşırı duygusal bazı bölümler aşırı tutku içerecek.
Angst bitirmeyi düşünmüyorum ve muhtemelen öyle de olmayacak. Sonu hâlâ kafamda tam oturmadı.
Umarım beğenirsiniz 💮
Ayrıca bu kurgu için yapılan küçük bir edit var profilime bırakıyorum lütfen bir kere de olsa göz atmayı unutmayın çok seveceğinize eminim. Editi yapan bebeğim Taejiniseviyorumçok teşekkür ederim 🥺💜
