~Bir HAYAL ~

2.

Aylar geçmişti ve biz kaan abi ile bayağı abi kardeş gibi olmuştuk ,ayrıca bu zaman içerisinde sena abla ile yani kaan abinin sevgilisi  ile tanışmıştım ve gerçekten acayip tatlı birisiydi. Onunla da bayağı iyi anlaştık.

Yine klasik bir sabaha uyanmıştım artık vücudum erken uyanmaya alışmıştı ve alarm çalmadan önce uyanmıştım. yaz tatiline girmiştik ve eve dönmek yerine ailem benim yanıma gelmişti.1 gün boyunca bende kalmışlardı. ve gerçekten onları bayağı özlemiştim. onları yolcu etmek için garaja gitmiştik, hepsiyle teker teker vedalaştım ve otobüse bindiler .Bende otobüsün kalkmasını bekledim ve sonrasında taksi aramak için telefonumu çıkarttım fakat kaan abiden  mesaj geldiğini görünce şaşırmıştım ve üstelik tek mesaj ile kalmamıştı sena ablanın da aradıklarını sayarsak toplam 10a yakın arama vardı .önemli bir şey oldu sanıp hemen geri aradım ve bir kere çalar çalmaz telefon açıldı:

kaan: Kızım neredesin sen kaç saat den beri seni arıyoruz ödümüz patladı burada.

Gökçe: ya ben özür dilerim haber vermedim size ailemi geçirmek için garaja gelmiştim .

sena: Ya aşk olsun Gökçe ya insan bir haber verir. Hem keşke biz de tanışsaydık ailenle. burada bizim yanımızda güvende olduğunu bilirlerdi.

Gökçe: Özür dilerim tekrardan ama siz niye beni aramıştınız ki.

kaan: e kızım hani buluşacaktık ya beraber piknik falan yaparız belki demiştik hani bizim grup da gelecekmiş onu haber verecektik sana ama ulaşamayınca korktuk.

Gökçe: aaaa ben onu tamamen unutmuşum çook özür dilerim .hemen geliyorum yanınıza.

kaan: sen dur durduğun yerde konum at bana bizimkiler yolda seni alsınlar taksiyle uğraşma .Ayrıca Gökçe hanım artık lütfen bu kadar özür dilemeyiniz, gerçekten kendimi kötü hissediyorum artık.

Gökçe:Tamaaammmmm özür dileriiiimmm hadi kapatıyorum sana atarım konumu hadi baaayyyyy.

Kaan:Bak yine özür diledi. (ufak bir gülümseme ve arama kapanır).

konumu kaan abiye atmıştım ve yaklaşık 20 dk dan beri bekliyordum .en sonunda dayanamayıp kaan abiyi aradım.

Kaan: Buyurunuz efenim  kiminle görüşüyorum.

Gökçe: abi şöyle şunlara eğer gelmiyeceklerse ona göre taksi ile gelicem.

kısa bir sessizliğin ardından kaan abi konuşmaya devam etti ama sesi daha  kısıktı.

Kaan: Gökçe ya ben onu söylemeyi unuttum çocuklara bekle hemen buradalar birini gönderiyim de alsın sen.

Gökçe: abi sen şaka mısın yarım saat den beri bekliyorum burada, madem unuttuğunu daha önceden söyleseydin de ona göre taksi ile gelseydim.

Kaan: Gökçe unuttuğum şeyi sana nasıl söyleyebilirdim acaba bunu bana bir açıklar mısın.

Gökçe: ya tamam hadi kapatıyorum ben daha taksi çağıracağım .

kaan: dur dur bizimkiler çıktı yola emre ile hürkan geliyorlar almaya ,sen bekle onlar.

Telefonu yüzüne kapatmıştım çünkü bunu hak etmişti başıma güneş geçmişti burada beklerken. yaklaşık 10dk sonra da hürkanın arabanın yaklaştığını gördüm ve el sallayarak beni tanımalarını sağladım sonuçta beni daha hiç görmemişlerdi ve tanımıyorlardı .araba durdu ve emre camdan dışarıya kafasını çıkartarak 

-Gökçeydi değil mi 

+ta kendisi 

diyerek arabanın arka koltuğuna oturdum .Kaan abiye olan sinirim geçmediği için yolda çocuklarla hiç konuşmamıştım. eve gelmiştik çocuklara kısaca teşekkür edip kendi evime geçmiştim.2dk sonra kapı çaldı aslında kim geldiğini tahmin ediyordum. Kapıyı açtım ve tam olarak beklediğim bir görüntü vardı karşımda .tabi ki de kaan abi gelmişti.

Gökçe: buyurun kime bakmıştınız.

Kaan: Gökçe hadi amaa seni bekliyoruz aşağıda lütfen özür dilerim haydi gel.

Birisi benden özür dileyince hiç dayanamazdım ve hemen sarıldım ve oda sırıtarak karşılık verdi.

Gökçw: tamam hemen çıktım telefonumu alıp geliyorum.

Hemen telefonumu aldım ve çıktım .Kaan abiyle beraber bahçeye çıktık ve bütün ekip gerçekten de bizi bekliyordu .sonrasında  kaan abi bir kolunu  sena ablanın omzuna diğer kolunu da benim omzuma atarak yürümeye başladık gideceğimiz yer yakındı o yüzden yürüyerek gitmeyi tercih ettik piknik eşyalarını ise poşetlere ve çantalara koyarak götürdük.

Piknik yerini ayarlamıştık her şey çok güzel gözüküyordu oturduk ve muhabbet etmeye başladık .ilk önce kaan konuşmaya başladı.

Kaan: Bu arada ben sizi Gökçe ile tanıştırmadım. O sizi tanıyor ama siz onu tanımıyorsunuz Gökçe tanıt kendini istersen.

Gökçe: Çok ta bir numaram yok aslında adım Gökçe, üniversite için ev tutmuştum ve tuttuğum ev kaan abimin üst katıymış böyle tanıştık bu kadar.

emre: Kaç yaşındasın peki ?

Gökçe: 19 yaşındayım .

hürkan: ilk senende mi kazandın üniversiteyi

Gökçe: Sınavda derece yapmıştım o yüzden istediğim üniversiteye kolayca girdim ,yanı evet ilk senemde kazandım.

ali: vaoov sen baya çalışkansın o zaman

Gökçe: Çalışkanlıktan çok zekiyi tercih ederim .Sonuçta ne kadar çalışsamda zeki olmasam kazanamazdım üniversiteyi .

Bu arada piknikte kimler var söylemeyi unuttum sanırım. kaan abi, sena abla, hürkan , emre ,ali ,umut .Aslında hürkanın sevgilisi yani merve de gelecekti ama işi çıkmış. aynı şekilde umutun sevgilisi elifin de işi çıkmıştı bu yüzden maalesef ki onlarla tanışamamıştım.

Akşama kadar bayağı eğlenmiştik ve hepsiyle hemencik kaynaşmıştım. akşam saat geç olmaya başlayınca eve gitme kararı almıştık ,sonra telefonumun çaldığını fark ettim ,telefonun masanın üzerindeydi .hürkan telefonu aldı ve kimin aradığına baktı .Abim telefonda yakışıklım diye kayıtlıydı. ve bunu gören hürkan telefonu bana uzatıp 

-Gökçee sevgilin arıyooorrrr.

Gökçe: olmayan birisi nasıl arayabilir ki .*ufak bir kahkaha atmıştım*.

Telefonu elime alınca hemen ciddileştim abim arıyordu. Telefonu açtım konuşmaya başladım ,korkmuştum çünkü daha sabah görüşmüştük bir şey oldu diye çok korkmuştum ve korktuğum başıma gelmişti.

abimiz: Gökçe çok kötü bir şey oldu abicim sanırım bizim buraya gelsen iyi olacak.

abimin sesi titriyordu çok korkmuştum ne olmuştu ki. Arkama döndüm bizimkilere baktım hepsi merakla bana bakıyordu.

Gökçe: ne oldu abi söylesene .

abimiz: abicim bizim gittiğimiz otobüs kaza yaptı hastanedeyiz şuan .annemin durumu iyi sayılır ama..

Gökçe: ama ne abi söylesene babama mı bir şey oldu.

abimin sesi iyice titremeye başladı ağlıyor muydu o işte şimdi anlamıştım neler olduğunu ama yine de abimi dinlemeye devam ettim.

abimiz: abicim babam ..Gökçe babamı kurtaramadılar.

bütün sesler susmuştu .her şey darmadağın olmuştu ve gözümden istemsizce yaşlar akmaya başlamıştı. telefon elimden kayıp düşmüştü ve ben de kendimi hiç iyi hissetmiyordum . kalbim sıkışıyordu .bacaklarımın düğümü çözülmüştü resmen ve heryer kararmıştı bayılmış mıydım .bilmiyorum ama bayılsam da bu bir şeyi değiştirmeyecekti ..

ağlayarak yazdığım bir bölüm .aile konusunda çok hassasımdır.ve bunları kitaplarda okumak beni çok duygulandırır.Hikayeye biraz duygu katmak istedim.umarım beğenirsiniz iyi okumalar dilerim hepinizee:)):(