Over Schilders & Prinsessen

22. I Want It All

19 FEBRUARI

Ik rekte me tevreden uit en liet mijn gezicht kietelen door de zachte krullen van Alyssa. Ze leek nog diep te slapen, haar gezicht vredevol en haar ademhaling kalm, en ik probeerde elk detail van haar in me op te nemen. De drie donkere vlekken op haar schouder, het kleine litteken net onder haar haarlijn, de manier—

Gebonk op de deur onderbrak mijn gestaar, en ik was geïrriteerd en dankbaar tegelijk dat ik er niet mee door kon gaan. Ik kwam overeind, in de war door het bezoek en wachtte even in stilte af. Het was net tien uur geweest en ik verwachtte niemand, toch?

Mijn gasten klopten opnieuw, iets ongeduldiger dit keer. Het was genoeg om ook Alyssa wakker te maken, die me een vragende blik vol slaap gunde. Ik haalde mijn schouders op en boog me snel naar opzij om een t-shirt van de grond te plukken. Ik probeerde te negeren hoe hard Alyssa's kleren onder de mijne gemengd waren, bijna alsof ze hier thuishoorden, en greep naar mijn onderbroek.

"Freddie? Laatste waarschuwing voor ik mijn sleutel gebruik!"

Ik staarde met grote ogen naar de deur. Shit. Wat deed mama hier? Ze kwam nooit naar hier tenzij ze mijn kleren gewassen had, maar zelfs dan deed ze het nooit onaangekondigd. Ik keek paniekerig naar de rommel in mijn appartement en mijn blik bleef haken bij Alyssa. Alyssa. Die als een halfnaakte godin in mijn bed lag.

Ik hoorde de sleutel het slot in gaan en zag Alyssa dezelfde realisatie krijgen als mij. Ik vloog naar de deur en gooide me ertegen.

"Nog een paar minuten, mama. Ik euh..."

Ik had geen geldig excuus en deed geen moeite om ernaar te zoeken. Alyssa kwam haastig overeind. Ze had vannacht mijn shirt gepakt, zag ik nu. Het was veel te groot voor haar en het hing losjes langs haar schouder naar beneden. Het mocht dan wel lang zijn, maar toch kon ze niet voorkomen dat ze me uitzicht bood op het merendeel van haar benen. En als ze haar armen boven haar hoofd zou strekken... Ik duwde de gedachte weg. Dit was niet het moment, Freddie.

"Typisch. Freddie nodigt ons uit voor haar verjaardag en vergeet dan dat ze jarig is."

Brians stem klonk ook aan de andere kant van de deur en ik kreunde inwendig terwijl ik me eindelijk realiseerde waarom ze hier waren. Mijn verjaardagsbrunch. Natuurlijk. Ik had hen zelf uitgenodigd en ik had er nadien geen seconde meer over nagedacht. Had ik zelfs eten in huis? En waar ging ik iedereen laten zitten?

Alyssa piepte haar hoofd uit de badkamer, een vragende blik in haar ogen.

"Je bent jarig?"

Ik knikte snel terwijl ik probeerde te negeren hoe weinig kleren ik aanhad. Als ze er al naar keek, dan liet ze het niet blijken. Het was uiteindelijk ook niets dat ze nog niet gezien had, natuurlijk. Maar toch. Ik grabbelde snel de hoopjes kleren van de grond en gooide ze in de wasmand. Ik fatsoeneerde de kussens en probeerde me te bedenken hoe ik mijn appartement in vijf minuten motherproof zou kunnen krijgen. Vuile tassen in de lavabo, dekens op mijn bed en de kleinste rommel onder mijn bed schuiven. Ja, dat moest me wel lukken. Ik vond een rondzwervende sweater en slaapshort die ik snel aantrok zodat ik toch iets meer kleren aanhad en wierp me dan op mijn taken.

Ik haastte me, negerend hoe Alyssa naar me bleef staren. Ik voelde mijn wangen warm worden en wilde haar bijna vragen of ze iets van me nodig had, toen ik de sleutel in het slot hoorde gaan. Tot zover het geduld van mama Scott. Ik draaide me geïrriteerd om, klaar om haar een uitbrander te geven, maar haar blik was al op iets helemaal anders gericht. Op iemand.

"Oh. Er is..."

Brian botste op mijn moeder en als ik niet zo geïrriteerd geweest was, dan had ik het waarschijnlijk grappig gevonden. Hij uitte een gestoorde oef en mijn moeder draaide met haar ogen om de onhandigheid van Brian.